bir insanın yapmacık davranması üzerine kendini övmesi deli ediyor beni. Yapmacıksın sen bez bebek gibisin alattıklarının bir tanesini bile yapacak cesaretin yok sus artık
Canze evlerine gidememek. ilk günler gittim gittim. Sonrasında gidip de insanlara başsağlığı dileyemiyorum. Sanki hatırlatacakmisim gibi geliyor. Sırf bu huzursuzluk yüzünden gitmiyorum yada söylemiyorum. insanlara büyük ayıp oluyor. Nihayetinde ölüm. Herkesin başına gelecek. Keşke bu kadar kilit noktam olmasa şu konu.
Örnek; giriş katimizda şuan 40 yemegi var gidemiyorum. cenaze memlekette oldu ben gidemedim. O gün bugündür karşılaşmaya korkuyorum. Çok saçma, çok yanlış ama böyle.
Simetri takıntım. Simetrisi bozuk olan herşeyi bozar yeniden yaparım. Sonradan gerek var mıydı bu kadar yorulmana diye kendime kızarım. Ama düzelttikten sonra ki huzur herşeye değer.
