genelde cogu esyamdir. o kadar ki, bazem coplerini bile atamiyorum baglanmisim. eski kiyafetlerimi veremem esyalarimi odunc veremem... kitaplarimi aska biyere falan bagislamam, oyuncaklarim kolide curur ama misafir bebelerine vermem (onlari. salyalariyla islanacagina curusunler) ojelerim yastigim. (evet yastigim okul haric her yere gider. utanmasam orayada gider).
bilimum şarj aletleridir, yanımda kıyafetten çok kabloyla gezmekteyim. (bkz: allah ın siktir ettiği yer)de oturmak. öyle ki bazen telefonumu unutuyorum ama neyse ki şarj aleti yanımda.
şimdi kız arkadaşım isviçreye gitti. gelirken oraya özgü şeyler al dedim. bi tane çakı almış. bi tane de kırmızı çorap almış üstünde isviçre bayrağı var. burda bütün özelimi dökmeyim neyse. bi kadının bu kadar zevksiz hediye seçiciliğini yeni görüyorum. çakıyı yanımda ayıramıyorum lan. bağlandıkça bağlandım. kütüphaneye gittim geçenlerde. pat bilgisayar çantasında milletin ortasında düştü. nasıl gerildim nasıl anlatamam. paranoyada sınır tanımayıp, ayakkabımın altına sakladım. nasıl bir savunma mekanizmasıysa amınakoyim.
