Bi düşündüm de yok lan, son zamanlarda hiç beni mutlu eden bir olay yok....
kocaman bi boşluk içerisinde gibiyim, hayattan tat alamıyorum. Galiba ben ailemden uzakta, kafama göre yaşamaya alıştım sözlük, bu sıralar ne yapsam hayat boş geliyor bana....
1 buçuk aydır yaz okulu yüzünden yalnız başıma yaşarken arada sırada bana yemek getiren üst kattaki hanım ablanın yemek getirmesi. daha sonra beni eve davet etmesi, gitmedim biraz bulaşık birikmiş onları yıkayayım dedim sonra da getir bana makineye atayım getiririm ben sana demesi ve benimde salı günü (yarın) yetiştirmem gereken proje olduğu için kabul ettim. böyle güzel insanlar hala var dedirtti çok sevindirdi.
1-para istediğim akrabanın parayı vermesi
2-arkadaşların fındık aramaya davet etmesi
3-kahvehanede unuttugum kulaklığın gittiğimde yerinde aynen durması.
bağırsaklarımdaki bok yığınından kurtulmuş olmak.
programında vampirleri konuşan ömer çelakıl a murat bardakçı nın dur demesi.
solcu bazı arkadaşlarımdan "başörtü meselesi artık konuşulmasın, herkes istediği gibi giyinsin" sözlerini duymak.
arkadaşlarla toplandığımızda siyasetten başka birşeyler konuşabilmek.
oz dizisini izlemiş birileri ile konuşmak.
abdülaziz in nasıl öldürüldüğünü bilen bir arkadaşla konuşmak.
2010 sonrası hollywood filmlerinin dandik olduğu konusunda hemfikir olan insanlar bulmak.
epica nın sensorium şarkısı.
