1.
-
iki dostum var,biri beyaz kağıt diğeri kalemim
kağıdım saftır,itiraz etmez,kalemim asidir benim.
keşke onları da götürebilsem ölünce kendimle,
fakat yalnız gidiyorum,hem cepsizdir kefenim.
iki zıtlık var içimde,çatışan durmadan her an
ruhumun isteğine,hep karşı çıkıyor aciz bedenim.
hangisi haklıdır,merak ederim bir ömür sıkılmadan
kimin galebesinde acep,çok olur mezarıma gelenim.
iki hayat ipim var,ailem ve başka ailenin kızı
bunlardan başka yok, belki de olmaz yaşam nedenim,
ailemi ben seçmedim,lütuftur,fakat seçtiğim biri var
bir varlık ki,donuyor hayat,tenine değdikte tenim.
kızaman ona,bir gülüşü,boynuma sarılan iki çırpı kol,
bir de farkederim dümen benim değil,suya inmiş yelkenim.
iki hayatım var,biri görünen mutlu,diğeri saklı hüzünlü,
bir de kertenkele çıktı,dedi - 'ben de başka maskenim'.
yoğun hisler yaşıyor hep ruhum,bunu döktüm kağıda,
sinirli bir kertenkeleyim,sanılmasın şizofrenim.
