suratının ortasına vurmayı istemek

on saniye kuralıyla bu soruna çözüm bulunulabilir.

çok kızdırılan bünyenin, yeter artık diyerek yapabileceği davranış.

ismail çelik'in ahmet türkün (şu adam soyadını değiştirsin yaa) burnunun ortasına çalışarak gerçekleştirdiği, ellerin dert görmesin dedirten eylem.

ilk kez birinci sınıftaki sınıf örtmenime yapmak istediğim eylem, sonra devamı geldi tabii. çocukken zaten karga bokunu yemeden kalkardım ben kendiliğimden. televizyonda çizgi filmler olurdu ya hah onun için. bir sabah yine kalktım her sabah ki gibi. aniden arkamda bir ses duydum, annem. elinde önlükle sinsice yaklaşıyordu bana. o an abimin sözleri yankılandı beynimde:' bittin sen yarın okula başlayacaksın.' diye. kumandayı elimden fırlattığım gibi kapıya doğru koşmaya başladım. ama zeki, çevik ve ahlaklı olan annem beni ben daha kapıya ulaşamadan yakaladı. o sırada abim ise önlüğünü giyinmiş ve:' sana demiştim.' diyen sırıtışıyla karşımdaydı. annem acımasızca televizyonu kapattı ve mutfağa doğru sürükledi beni. yediğim yemekten zevk alamadım ilk kez o sabah. ardından annem bana biraz şekil verdi ve:' abinin elini bırakma.' sakın dedi. okula kadar sıkıca yapıştım abimin eline. okula girdik ben hala bırakmıyorum. sınıfıma çıkardı beni, kendisi arkadaşlarına sert görünmek için acımasız abi rolünü oynuyordu, sırama kadar geldi. bırakmadım elini. sonra sınıfa herkesin örtmen dediği o kadın geldi içeri. abim ve arkadaşları hızla kaçtı sınıftan. tam peşlerinden gidiyordum durdurdu kadın beni. sabır, dedim geçtim sıraya. ardından midemde bir kıpırdanma hissettim, kadın bir şeyler anlatıyordu gittim yanına:' çişim geldi.' dedim. anne değilmiş onu anladım. ' ders bitene kadar sabredeceksin.' dedi. o an suratının ortasına vurasım geldi. öyle bir nefretle baktım ki kadına, hiç bir şey olmadı ama neyse işte buda böyle bir anımdır ey sözlük.