bir su kesintisi. insana yaşamımızın özü olan bu duyguları nasıl da tazeletiyor. aslında belki hergün,her dakika, her saat sevişiyorduk.
lisedeyken ünlü tasavvufçuları işlemiştik edebiyat dersinde. ama sadece iyi not almak için ezberlemiştik gazali den bir kaç cümle; aşkla ilgili, aşkı sonuna kadar hissetmekle ilgili olanlardan. sevgilinin o muazzam mükemmeliği, aşkı, gözlerindeki o okşanmayı bekleyen duyguları hissetmeden, sadece et parçalarına dokunurcasına. susuzluktan çatlamış dudaklarına kondurulan masum öpücükler ve alınan sonsuz hazlar, bunu su kesintilerinin sonrasında böyle derinden hissedebilmek, farkına varmak ve buna sevinmek ne büyük bir erdem allahım!
ya da saçlarının mis gibi şampuanlı kokusunda, yeni duş almanın verdiği şehvetle dokunabilmek o' na. bu duyguları gerçekten hissederek yaşamak sular kesilmeden önce ne mümkün. bak istanbul' lu arkadaşların çoğu da yerlerinden pek memnunlar. ne güzel! yaşasın sevişebilmek nidaları duyuluyor hala.
farklı bir perspektifte kendimizi avutma repliklerimiz hemen hazır. hani insanoğluyuz ya. birşeylerin değerini birşeyler olmadan kolay kolay anlamıyoruz ya. o yüzden böyle işte diyoruz kendi kendimize, avunuyoruz ve avutuluyoruz. aslımız olan duyguları bir su kesintisinde hissedebiliyorsak ya da yeni birşey gibi keşfedebiliyor, tadını çıkarmayı yeni yeni öğreniyorsak, allahım sular hiç gelmesin lütfen. bakalım başka kesintilerde hangi kayıp yanlarımızı tatma fırsatımız olacak.
