gerenksiz, salak saçma bi hededir. diğer taraftan da entry giren yazar ben ateist değilim diye dipnot düşmek zorunda bırakılıyorsa çok demokrat geçinen müslümanlar biraz kendilerini gözden geçirsinler.
bırakın sözlükte hiçbir yerde tartışılmaması gereken bir husustur.
çünkü bir tartışmanın neticesinde bir sonuca ya da sonuçlara ulaşmak lazım gelir.
din ise tartışılamaz.
çünkü hiçbir sonuca ulaşılamaz.
çünkü dinle ilgili cevaplar sabittir.
yoruma açık değildir.
nitekim din tartışılamayan bir kavramdır; çünkü dogmatiktir.
dinde kesin doğrular vardır.
ve kimse bu doğruların doğruluk derecesini tartışmaya açamaz.
kuşkusuz kimsede niye bunlara inanıyorsun ya da inanmıyorsun diye de soramaz.
dolayısıyla din hakkında sadece kişisel yorumlar yapılıp görüşler beyan edilebilir.
tartışmak ise nafile bir çabadır.
hem inananı hem de inanmayanı rahatsız eder.*
bazı şeyler adı üstündedir, din > inanç > inanmak. bu da onlardan biridir. adı üstünde inanan inanır inanmayan inanmaz; aksi ya bitmez tartışmalar ya da şiddet demektir. bu nedenle gereksiz bulduğum eylemdir.
sözlükte pek de yapılmayan yapılsa da medeni ölçülerde bir zararı olmayacak tartışmadır.sözlükte olan, bir görüşe karşı demagojik uslupta başka bir siyasi görüşün savunulmasıdır ne yazık ki, örneğin biri çocuk pornosuna ses çıkarmayanlar dinimize saldırıyor diyebiliyor.maazallah duyan muyan olsa sözlüğün adı çıkar çocuk pornosuna ses çıkarmıyolar diyerekten.
eli zayıf olan tarafın çekindiği konu. dinden kaynaklanan sorunları eleştiren ve dinin toplumumuz üzerinde yarattığı bazı hasarları -kendi düşüncesine göre- vurgulayan kişileri kafir, zındık, dinsiz ilan ederler sonra da inançlarının mükemelliğinden, kusursuzluğundan dem vururlar.
gayet normal karsilanmasi gereken tartismalardir. lisedeki din hocamiz "dinde zorlama yoktur. islama inanip sartlarini yerine getirdigin surece zorlama olmaz" derdi. ayni dusuncede olan cok fazla kisinin olmasi uzucu. inanan kisi inanmayanlara "hepiniz cehennemde yanacaksiniz" derse, inanmayan da "vaktinizi ve enerjinizi bos islere harciyorsunuz" der. zaten tartisma denen seyin tanimi budur (tez - antitez) kutsallik bahanesinin arkasina siginip "ben herekese dedigimi derim ama onlar diyemez, benim dusuncelerim kutsal" demek cok yanlis ve haksiz. durmadan dine saldiridan hakaretten bahsediliyor. dine saldiri ya da hakaretin sinirinin ne oldugu soylenmiyor. "allah yok" demek dine saldiri ya da hakaret mi? ya da "islam dini toplumsal gelismenin onunde engel teskil ediyor" demek? genel anlamda bunlarin hicbiri hakaret veya saldiri icermiyor ama dindar insanlarin cogu bunlar gibi en ufak elestiri veya karsi gorusu hakaret olarak algilayip saldirgan bir tutum aliyor.
özellikle başka dinler değil de islam'ı tartışmak olarak değerlendirebiliriz. kişiler bilmeden kuran ı kerim'den bir söz alıp içeriğine bak bakmadan ön yargı çerçevesinde konuları değerlendirmektedir. hatta daha da ileri gidip keşke anadolu müslüman olmasaydı diye saçma sapan sözler de etmektedirler. islam dinin peygamberinin hayatını okumakla, anadolu medeniyetlerinin kalıcılığı ve anadolu'nun tarihi okuyunca bu konunun da aydınlanacağını düşünüyorum.
özellikle islam hakkındaki yanlış düşüncelerden biri de herkes kafasına göre bir şeyler söylemesidir. islamla alakadar olmayan biri kuran ı kerim'den bir söz seçim onun üstüne yorum yapması son derece yanlıştır. zira bir mühendis olabilmek için tam 4 yıl okumak gerekiyor ve aynı şekilde kuran'ı tam anlayabilmek için kuran'ı okumayı bilmeyi öğrenmek lazım geldiğini nacizane düşünmekteyim.
ha bir de hep avrupa'da bize karşı ön yargı olduğundan yakınırız. kendi kendimize ön yargılı davranıyorsak varın gerisini siz düşünün...
kesinlikle karşılıklı saygıya dayanarak yapılması gereken tartışmadır. aklın önderliğini yitirmemesi gereken sorgulamalara da götürür kişiyi, dikkat edilmesi gereken bir nokta ise; her şeyi doğrudan, ayetlerle cevaplandırma yerine, ayetleri kabul etse ve onlardan en ufak şüphesi olmasa bile; dini bakış açısını- sosyoloji, felsefe * , edebiyat ve etik değerler ile birleştirip aktarabilmektir.
her turlu elestiriyi dine hakaret olarak algilayanlarin pek hoslanmadigi tartismadir. sen nasil ki isa'nin allahin oglu oldugunu, inegin kutsal oldugunu ya da israilogullarinin secilmis irk oldugunu, israil'in onlara vaadedilmis topraklar oldugunu kabul etmiyorsun, baskalari da senin kutsal kabul ettigin bircok seyi kabul etmez ve elestirir. islam dinini, muhammed'i veya kuran'i elestirmek dine hakaret degildir. sen allah vardir kutsaldir dersin, baskasi da allah yoktur, din afyon gibi beyinleri uyusturur der. gayet normaldir bunlar.
Dinin , ontolojik açıdan tartışan olgun bir anlayış yerine tarikatların-cemaatlerin yaptığına benzer içi boş aforizmalarla dolu populist betimlemeler yoluyla ifade edilmesidir.Tartışmaları ontolojik zemine çekemeyecek kadar radikal karadipli şovenist yazarların din felsefesini tıpkı islam tarihi gibi siyasallaştırıp True Believer okurlara paket yapmasıdır.
sözlükte çok komik tartışmaların yaşanmasına sebep olan tartışmadır. ilk başlarda uuserların her birinin büyük din alimlerinin yıllarını verdikleri çetrefilli konularda bol keseden attıklarını gördükçe şaşırırdım. ama sonra hepsinin yıllarca kuran, hadis, fıkıh eğitimden geçtiklerini ve de hocalarından icazet aldıklarını öğrendikten sonra kendilerini hayranlıkla takip ettiğim ve mevcut durumu gayet doğal karşıladığım bir hadise olmuştur benim için.
komplike olanın savunulması durumunda, komplikenin olduğu gibi değil, paradoksal görünümünün yarattığı olgudur bazı kesimlerce. yani bir insan ateist olduğunu söylese, tek amacı ' hatun kaldırmak, gizemli rollere bürünmektir' bay din profesörünün gözünde. halbuki yalın gözle bakılırsa, anlatımdaki basitlik insanı sorgulamalara sokabilir. dine laf atanlara öcü deme basiretsizliğini ben dahil hepimiz yapmamıza karşın, bazılarımız kendi kafalarındaki mükemmel din seçimlerini, içten içe kant'sal diyalektik metodunu da kullanarak, nietzsche' nin ' güç istemi' kavramı nedeniyle insanlara kabul ettirip güçlü olduklarını hissetmek isterler. ama bilmezler ki;
iki arkadaş köprünün farklı uçlarındadır, biri diğerine- hadi gel- der, bunun üzerine, normalde zaten gelecek olan kişi, karşıdakinin gücünü kabul etmemek güdüsüyle denileni yapmaz. işte bunu bilmez bu yazar kişiler.
kendinden ögeler, idealar dünyasının dinle bağdaşan yönlerini yakalayan bu insanlar; nietzsche' nin güç istemi ve schoupenhauer' un ' ruhun istediği gerçektir' kavramlarını es geçmişler, bunlardan bir haber kalmışlar; sadece içine hegel' in bile dahil olmadığı bir; eflatun- immanuel kant- spinoza üçgeni kurmuşlar ve ona göre hareket eder olmuşlardır.
dinden bağımsız düşünmeyi de öğrenmelidirler.
