greg christian la başlayan düz ritim şarkısı gibi devam ederken alex skolnick in nefis solosuyla kendinden geçiren 1990 yılında çıkmış testament albümüne ismini veren parça. bir de live in london dvd sinde chuck billy nin alex skolnick i solo başlarken takdim etmesi vardır ki hepimizin duygularına tercüman olmuştur.
Can't you see
That in the world we live in
Political lies
Are just corporate decisions
They'll take away
All the hopes, not their promises
They'll put an end to this
Land of the livin
Look at the lost souls
They seem so black
Look at the lost souls
Souls of black
They got control
Of the heart of a nation
Their social bribes
Seem so graciously
As time goes by
'Cause time as you can see
Will slowly die for you and me
Look at the lost souls
They seem so black
Look at the lost souls
Souls of black
So put an end
To this idolization
Antagonizing so commonly
Open your eyes
'Cause the lie's there so plain to see
Life goes on
There's no guarantees
Look at the lost souls
They seem so black
Look at the lost souls
Souls of black
Testament'in jilet gibi keskin sololarını barındıran, alex skolnick'in şov yaptığı albüm olarak da bilinir. Return to serenity bu albüm içerisinde olsaydı solo zenginliği bakımından efsane giderdi doğrusu. Bunun haricinde içerik genel itibariyle fazla politik. Bu yüzden sıkıcı olarak tanımlanıyor; hafif megadeth işi lirikal anlamda. Seven days of may mesela. Riffleriyle ve solosunun efsaneliğiyle ön planda olması gerekirken; chuck billy abimiz kızılderili olması sebebiyle biraz kirli siyaset hatta ne siyaseti direkt amerika karşıtı olunca haliyle giydirmeli dokundurmalı sözler yazınca da eserleri sümen altı edilebiliyor. Yaptırım is coming.
Thrash metal denince biraz oldschool kafa olduğumdan yerilecek çok nokta var. olaya sadece müzik açısından baktığımızda doyurucu bir albüm olduğunu söylemek mümkün.
Ha bu arada, bir kez olsun the legacy'i dinlemeden asla ölmeyin derim.
testament'in yaptığı albümler arasında beni kendine en çok çeken albüm. zamanın nasıl geçtiğini anlamadığım thrash metal'in başına gelmiş en güzel işlerden birisidir. hele ki the legacy gibi ballad bir şarkıyı barındırıyor olması, albümü asıl çekici kılan noktaya doğru sürüklüyor insanı.
