anne- babasının sıkıntıları zaten fazladır, bir de kendi sorunlarıyla insanlara yük olmak istemeyen insandır. Anne- baba da olsa yabancı birer insanlar sonuçta.
sıradan bir insandır. şüphesiz yanlış yapan insandır. kendisine ana babasından daha fazla değer verip ilgilenecek bir başka kisi olmadığını bilmeyen insandır.
Benimdir. Bazen anlatmak yerine susmak daha kolay geliyor. O yuzden anlatmiyorum. Hem ne gerek var cozemeyecekleri sorunlarimla onlarida husursuz etmeye.
anne babasının onu küçük olduğu için yine haksız göreceğini, çözüm sunmak, işi kolaylaştırmak yerine taraflı cevap vererek destek değil köstek olacağını bildiği için içine atmak zorunda kalan insandır.
eşek kadar olsa da hatta artık yaşlansa da içinde bir parça hiç büyümez. ailenin ilk çocuğudur. her zaman kendinden öncelikli bireyler ve durumlar olmuştur. hep başının çaresine bakmıştır. kendi başı yetmemiştir, sürekli çaresine bakılacak başlarla meşgul olmuş ve oluyordur. yalnızdır. çok yalnızdır.
VALLA BEN SON ON DÖRT YILDIR PAYLAŞMIYORUM, ÇÜNKÜ BABAM SiNiRLi EN UFAK BiR ŞEYDE PARLIYOR, ANNEMDE SORUN-DERT DiNLEMEYE GELEMiYOR, ŞiKAYET EDiYOR NiYE BENiM OĞLUM BU KADAR TAKINTILI SORUNLU, O YÜZDEN ANNE ANNEME VEYA DEDEME RAHATLIKLA ANLATABiLiYORUM ÇÜNKÜ HER HALiMLE BENi KABULLENiYORLAR.
