gelen sonbahar bir şiir okuma mevsimi değildir, yazılmış şiirleri anlama ve onların içindeki sırların anlamına erme zamanıdır. sonbahar, trenlerle yolculuk ederken, pencereden akıp giden ağaçlara bakıp zamanın ne kadar hızlı geçtiğini anlamanın tadıdır.. sonbahar renkli yaz düşlerinin, açık pencereden içeri sızan seslerin, vıcık vıcık müziklerin, bahçede oynayan çocuk seslerinin yavaş yavaş tükenmesi ve yerlerini huzurlu bir sessizliğe, hüzünlü bir iç dengesizliğe terketmesi mevsimidir.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/1538199/+
Sonbaharın tek sevdiğim yanı ekteki görsel gibi olduğu andır.
Onun dışında sonbahar, hüzündür benim için. ilkbaharda nasıl cıvıl cıvıl oluyorsam, sonbaharda da içim burulur, bir hüzün kaplar ruhumu ve kışın gelişiyle de karamsar ruh haline bürünürüm çoğu zaman.
hüznün mevsimi. ki benim hüzünlenmek için herhangi bir mevsime ihtiyacım yok. ama eylülü severim. hem başlangıç hem son gibi. aslında daha çok son gibi. bitenin ardından ağlamak gibi. gideni hatırlamak ve üzülmek gibi. gibi gibi gibi.
benim en güzel zamanım.
hüzün derler hazana.
inadına severim.
gözlerim, açık yeşil ve sarının tonlarında kaybolur.
serinliğinde üşürüm.
toprak kokusu gelir sonra huzur dolar içim.
romantizm dolar ciğerlerime.
el ele çiftler,
kartpostal gibi manzaralar...
senin mevsimindir sonbahar.
senin yarındır.
diğer yarını bıraktığını söylerdin her vakit.
gidişinden beri onun.
şimdi sözler dökülür mevsime.
toprağa...
ayırsam bu mevsimi parçalarına,
renklerini,
hislerini,
organlarını.
sonra versem ellerine,
içinden bulabilir misin;
kalan diğer yarını?
