7-8 yıllık bir serüvenin sonuna geldim. Buraya üye olurken hayatıma damga vuracak kişiyle tanışacağımı tahmin edemezdim. O gün bu gündür hatıralarımızı paylaştığımız yer oldu burası. Belki gelecekte çocuklarımızla beraber hatıralarımıza göz gezdirecektik. ilk konuşmalarımıza bakıp geçmişi yad edecektik. Ama sebep ister bana söylediğin ister söyleyemediğin şeyler olsun, bir şekilde geri dönüşü olmayan bir ayrılıktayız artık. Yazdırdığın şiirler ve mesajlarımız ben olmasam da burada kalacak. Ama endişelenme, kimse seni ve beni bilmeyecek. Sen hayalet oldun yıllarca benim hayatımda. Şimdi hayalet biri olarak buralarda bulabilirsin beni istediğin zaman. Buradan giderken bana dilediğin iyi dileklerin kat be kat fazlası senin olsun. Allah'a emanet ol, ama pişman olma. Çünkü iki dünya bir araya gelir, ben sana gelmem artık. Söylenecek bir kitap söz var ama her neyse diyelim.
Elveda altı senem, elveda hayalim, elveda gençliğim...
Şu anda yazdığım entrydir. Her şeyin olduğu gibi buranın da bir sonu var ve biz fark etmesek de her an bir son yaşıyoruz aslında. Tabii umutsuzluğa kapılmayalım aynı zamanda her an, yeni bir başlangıç da oluyor. Her anın yeni bir başlangıç olduğunun kıymetini bilmeniz dileğiyle... Hep mutlu olun, sağlıcakla kalın.
Genel olarak Insanlara yaptıkları dolayısıyla tepki göstermeyip hiç bir şey olmamış gibi yaşadığım için mutsuzum. Yine de mutsuzum demeyi şükürsüzlük saydığımdan çok fazla dememeye gayret gösteririm.
Bir de duyduklarım karşısında şok olduğum için hayatımda sadece bir kez arkadan iş çevirmeye kalktım, o da elime yüzüme bulaştı.
Sevilirim ya da sevilmem dert değil, cenazemde insan olsun da kafası var bende. Bir tavsiyem olacak gitmeden önce. Herkese saygılı olun, Kalp kırmayın, ah almayın ki huzur ve kardeşlik içinde yaşamak adına bir adım daha atılmış olsun. kendi adınıza hiç bir günahı hafife almayın, günahta ısrarcı olmamak lazım gelir ki sıradan bir hal almasın. Başkalarının günahı zaten dilinizde olmasın, herkesin kendi günahı kendine yeter. Unutmayın, bu alemden giderken kendi ateşimizi kendimiz götürüyoruz.
Nacizane bildiklerimden bir nebze olsun son kez paylaşmadan gitmek gelmedi içimden. Esenlikler diliyorum.
sanırım şu an girdiğim entrydir. ne diyeyim, bir şey demem gerekmiş gibi geldi sanki ama diyecek bir şey yok. şu sikik sözlükte çok az samimi itirafım oldu ama sanırım bu en samimisi olacak. yazdığım önemli şeyler benim sonradan bakıp okuduğum ve bir takım dersler çıkardığım veya bir şekilde önemsediğim şeyler oldu.
ancak şöyle bir şey var ki benliğime itiraf edeceğim monologlarım maalesef ki çoktan tükendi. o monologların ben var ya, neyse.... neden burada yazıyorum ki ben. söylenecek o kadar çok şey var ki... hepsini, her şeyi yine ben biliyor olacağım. zaten etrafımda da kimseye bir şey söylediğim yok. işte sırf bu yüzden çok aptalım sözlük. dünyanın en aptal insanıyım ben. aptallığım yüzünden kendimi yok etmek istiyorum sadece.
ah be sözlük, içimdeki uktelerle dolu kaldım biliyor musun. söyleyemedim, olmadı, olamadı sözlük.
Az sonra, ruhum göğe doğru basamakları yavaş yavaş çıkarken; soğuk bedenimin içindeki kalbime son kez dokunuşunu göreceğim.
...
yolun cehennem ateşini, ruhuma sensizliğin verdiği şenlilkle işleyeceğim..
Soytarılık etmeden entry girmek,
google cevheri olmadan bilgi sunabilmek ve haksızlık etmeden hiçbir yazara bilgi içerikli entry girmek gibi saçma isteklerim oldu ara sıra biliyorsun.
Şimdi bütün iyi niyetimi bir bir yargılayıp asıyorum.
Bu son olsun, bu son olsun.
Işbu entrymde sosyal mesaj verdim,
ki bu entry yazarlara örnek olsun,
bu da benim size, bu da benim size ayrılırken son entrym olsun.
konuşmak yerine yazmayı seçmiştim şimdi de yazmak yerine okumayı seçiyorum, güle güle ( alkışlarla değil, kozmik bir yalnızlığın sessizliğiyle uğurlanan bakkal osman )
