Kaan Urgancıoğlu'nun zayıf oyunculuğu dışında güzel yapılmış bir film*. carpe diem vurgusu ve sınıf öğretmen ilişkileri açısından her ne kadar ölü ozanlar derneğini hatırlatsa da, genel anlamda düzgün ** bir film olmuş diyebiliriz. türk sineması adına umut verici bir yapıt daha.
maskeli beşler, çılgın dersane, manyak kuzenler, desterenin de türk filmi olduğunu düşünürsek bu film için harika bile diyebiliriz.
sinemaya gitmiştik arkdaslarla.filmlere bakıyoruz hangsine girsek diye.oy birliğiyle bunu sectiler.sectiler diyorum cünkü 3 oscar almıs oyuncuyu bünyesinde bulunduran Charlie Wilson's War filmini izlemek istemediler,anlam veremedim.tamam film hakkında bir bilgim yoktu ama oyunculara bakılırsa bence iyi bi filme benziyodu.neyse girdik filme.cıkısta değerlendirme yapıcazaarkadaslarım "valla ben beğendim hacı" dediler.benim aklımda filmle ilgili sadece durul bazan kaldı.ha birde ekin türkmen.bence 10 üzerinden 4.oda arkadasların hatrına.sonra kaldırıldı bu film vizyondan,bi süre sonra tekrar girmiş vizyona tesadüfen gazetede gördüm.yandada izleyici yorumları vardı."harikaydı","tekrar girmeyi düsündüm valla" diye yorumlar vardı.güldüm gectim sadece.happylover in son cümlesine katılıyorum ama sadece o kadar.
etkilenmemek için sonuna kadar gelip kapattığım film. çok garip bir kurgu var insan kendini buluyor içinde. ferhan şensoy'un
ağzından çıkan her cümlenin şiir gibi gelmedi de cabası. genç oyunculardan esas oğlanın * oyunculuğu dışında iyiydi film.
--spoiler--
filmin yaklaşık 30 saniyelik bir bölümünde deniz gezmiş bir oyuncu tarafından canlandırılmıştır. yanlarındaki de isim verilmemiş de olsalar görüntü itibariyle yusuf aslan ve hüseyin inandı muhtemelen.
filmin bu görüntüyü sessiz sedasız yapması izleyenler için ayrı bir hoş tabi.
--spoiler--
Yer yer gözlerinizi dolduran, yer yer gülümseten eksik gedik neyi varsa izledikten sonra aklınızda sadece tek bir cümlenin kaldığı enfes film. Ferhan usta'yı görmek bile filmi güzel kılmaya yetti. izledikten sonra içinizde bir şeyler canlanıyor, buruk bir hüzne bürünüyorsunuz, şahsi kanaatimce izlemekte geç kaldığım bir film.
olmak olsun diye yapılmış, ticari kaygı güttüğü her halinden belli sıradan bir türk filmi gibidir. nostaljik başlangıç ve alışıldık bitiş, birbirinden kopuk sahneler, sonu izleyiciye bırakılmış eksiklikler, saçma tesadüfler zinciri, artık bir türk filmi klasiği 12 eylül konusu filmden soğutsa da satıraraları okuduğunda hoş denilebilecek detaylara rastlanıyor. salt boş zaman geçirmek adına iyi bir tercih olabilir.
oyuncular hakkaten iyi iş çıkarmışlar. filmde verilmek istenen duyguyu, hepsi oyunculuklarıyla vermişler. belki özgün bir senaryo değil ama etkileyici bir film olmuş. filmi izledikten sonra yazık oldu vaktime demek çok düşük bir ihtimal.
--spoiler--
''hep sonraya ertelemek, hep bir sonrakine.. yarının ne getireceğini bilmeden, bir daha bu duyguyu yaşayıp yaşamayacağını bilmeden.. hangi sonraya? sonra diye bir şey yok. bugün var belki yarın yok..''
--spoiler--
birşeyleri hep sonraya erteleyenlerin dönüp kendisini sorgulamasına neden olacak belki de yarından çok fazla şey beklememek gerektiğini hissettirecek bir film olmuş.
öncelikle çok ahım şahım bir film değil onu belirtmek şart. fakat film oldukça güzel. 10 üzerinen 7 diyebilirim. örneğin ferhan şensoy'un oynadığı karakterin özelliği midir bilemem ama yüzündeki tebessüm çok güzel gerçekten. filmdeki ikincil aşk hikayesi-birincil olanı saffet hoca'nınkidir bana kalırsa- çok fena ve çok vurucu olmayabilir. ancak benim için çok çok derin bir mevzu bu. insan kendinden bir şeyler bulunca ister istemez haddinen fazla etkileniyor elbette. sadece aşkla geçiştirilmiş de değil tabi film. devrimcilik, kardeşlik, verilen ama tutulmayan sözler üzerine iyi mesajlar var. ve tabi türkiye'de yapılmış diğer gençlik filmlerine bakınca değeri daha net görülebiliyor. izleyin kaybetmez, kazanırsınız.
--spoiler--
baktık kavgayla olmuyor, biz de çocuklarla...
--spoiler--
Sol pencerede görünce hayırdır inşallah dediğim ve bugün öğleden sonra dördüncü defa izlediğim, içinde kendimden birşeyler bulduğum fakat kendisi izleyicilerden aynı değere bulamayan film. ne de olsa recep ivedikler, desdereler, keloğlan karaprens'e karşılar varken film piyasamızda bunları izlemeye gerek yok değil mi?
ölü ozanlar derneğinden sonra anı yaşamanın aslında hayatın bir bakıma şifresi olduğunu bizlere anlatan hayat tadında bir başyapıt. izlerken bu kadar etkileneceğimi düşünmezdim ama insanoğluna birşeylerin hızla akıp gittiğini ve tutabildiğimiz yani yaşayabildiğimiz kadarıyla gerçekten yaşadığımızı haykıran bir film. çok başarılı buldum, izlenilesi.
akılda kalan onlarca duygusal sahne arasından sıyrılan şu kısım ile hatırlanmaktadır.
sadece ben tarafından galiba.
--spoiler--
+ en ideal kadın, parayı veriyorsun bitiyor. bi kızı o seviyeye getirmek için kaç para harcaman lazım ?
- çoook
+ hah işte bu 100 lira sadece
- ama ben bi kadınla parayla yatmaya karşıyım
+ ya abi bi git aynaya bak, sen senle bedava yatar mısın ?
- ama yinede parayla yatmam abi ben.
+ ya olm anlamadın sen, parayı yatsınlar diye vermiyorsun, sabah kalktığında gitsinler diye veriyorsun
--spoiler--
cok basit ve duru bir film. birkac mesaj var verilmek istenen. ve ciplak bir sekilde oyle guzel veriyor ki mesajini, ben dersimi aldim deyip kenara cikmak istiyorsun.
ayrica film "kesinlikle erteleme" mesaji veriyor. yapilmasi gereken seylerin vakit kaybina tahammulu olmadigini vurguluyor.
kesinlikle abartılacak kadar başarılı, lakin oyunculukların ya çok başarısız olduğu, ya da ferhan şensoy'un oyunculuğu yanında herkezin sönük kaldığı film. bir çok mesajı barındırması ve bunları bakın mesaj veriyorum demeden vermesi, sanıyorum aralarda geçen içeriksiz diyaloglarla sağlanmış. kesinlikle izlenmesi gerekli. o kadar güzel bir tad bırakıyor ki izlendikten sonra. tavsiye olunur.
--spoiler--
son sahne: kitabın adı, tüm filmi özetlemiş "sadece yaşayamadıklarımız için pişmalık duyarız".
--spoiler--
