ülkemiz demokrasisinin rengidir. necip hablemitoğlu, attila ilhan, uğur mumcu gibi çok değerli fikir adamlarının savunduğu bir görüş. özünde eşitlik, barış ve kardeşlik olsa da günümüzde birçok aydın ayağına yatan gazeteci bu ideolojiyi savunarak insanları bu görüşten soğutmaktadır. ahmet altan, elif şafak, ayşe arman, vb gibi. o halde kesin çizgilerle solu dışlamak yanlıştır. insanlar birbiriyle muhabbet ettikçe fikirlere saygı duyacaklardır. arkadaşlarımın, hatta dostlarımın %90 ının solcu olması bazı şeyleri daha rahat görmemi sağladı. herkes ülkesini seviyor. huzur ortamını bozmadan atamıza, özümüze sahip çıkarak emin adımlarla yürümektir en güzeli, en yakışanı.
türkiye'de olmayan, sol ideolojiyi savunan kişidir. baksanıza birisi kemalist olmak demiş, birisi sosyalist olmak demiş birisi bilmem ne demiş...!
vallahi ben de sol ne demek anlamadım ki solcu'yu tanımlayayım. arkadaşlar eğer bir konsensüse bağlarlarsa işi bizde anlarız neymiş ne değilmiş.
edit: yav kerdeşim niye kötülüyorsun? samimi olarak öğrenmek istiyorum nedir bu solcu? kemalizm ile sosyalizm aynı şey diyorsan ben daha bi' şey demiyorum o zaman sana.
attila ilhan ın dediğine göre türkiye'de kalmamış olandır. genel olrak bugün baktığımızda, ben okurum, ben bilirim, ben düşünürüm, ben yazarım, vs vs. cümle kalıplarını kullanmayı kendine farz edinmiş sosyetik megaloman insanları görüyoruz.
görüşünü adam gibi savunan, insanlık vasıflarını yitirmemiş olan sol görüşlülere saygılar, hürmetler efendim.
geçenlerde düşünüyorum kimileri içinde solcu olmak bir nevi yumurta kokan arkadaşlarıyla paylaşılan kahverengi sıralarda solculuk oynamaya başlamaktır , abilerinden öğrendikleri ş harfinden orak çekiç figürleri türetmektir , tüm kalbiyle bütün arkadaşlarınla çav bellayı söylemektir fakat en önemlisi şiirselliktir.
Ülkeden ülkeye değişir.
Ama genelde ülkesinin kalkınmasına çeşit çeşit zırvalarla engel olmak isteyen kişidir.
Bir de, ezilenden yana değil, kendisi ezmek isteyendir.
zira;
çoğu kez dinsiz ve allahsız zannedilendir.. ama kendini düzgün anlatırsa ve karşısında da onu düzgün bi şekilde dinlemeye, insanların hayatlarına ve siyasi ideolojilerine saygı göstermeye niyetli biri varsa öyle zannedildiği gibi olmadığı anlaşılandır..
Bugün Dünya'daki insanlarıh yarısının açlık sınırının altında yaşamasının sebebi akım. işçiler adına hareket ettiğini iddia edip, işçileri işsiz bırakmak, durumlarının iyileşmesini engellemek konusunda uzmandırlar. Bir nevi, tacizci babanın siyesileşmiş hali.
kimilerine sempati kimilerine korku sözcüğü..kendinden mi yoksa diğerlerinden mi olduğunu anlamayı kolaylaştıran..kesin bir çizgiyle ayrılan ve bizim toplumumuzda genellikle tek çizgiyle ortadan kaldırılan..
sol sevici...bir de churchill in cümlesindeki anlamıyla varolanı mevcuttur elimizde: 'yirmisinde solcu olmayanın kalbi, ellisinde hala solcu olanın aklı yoktur'
Türkiye'de 60 yıllarında başlayan halkçılık düşüncesi.Başta Deniz Geçmiş ve arkadaşları ile başladılar.1968-1969 yıllarında eylemlerde ve kavgalarda galibiyet alıp,Devrimi çoğunlukla ilan etmişlerdir.Daha sonra 1970 yılında Polis'in darbelere başlaması ve öğrencilere işkence uygulaması ile 1972 yılında dağıldılar.Daha sonra 1973 yılında ibrahim Kaypakkaya'nın da ölmesi ile iyice dağıldılar.Daha Sonra 1975 yılında Ecevit hükümetinin ortaya çıkması ile Solcular müthiş derecede arttı.Bu olaylardan sonra artık Üniversitelerde Sağcılarla Kavga ve Silahlı Çatışma,Polislerle Çatişma,izinsiz Eylemler,Üniversitelerin Sağ-Sol kavgaları yüzünden yanması ve harabeye dönmesi ve son olarak Hükümette devrimcilerin çoğunlukta olması yüzünden 1980 yılında Kenan Evren'in önderliğinde Askeri Darbe uygulanıldı.Bu darbede Devrimciler müthiş derecede ölürken bir kaçı Yurt dışına ve bir kaçı da Yurt içinde bir yerlere saklandı.Böyle gidişle Solcular dağılma noktasına geldiler.1985 yılında Duraklayan darbenin büyük etkisi yüzünden Sol Hükümeti kurulmadı,Solculara iş verilmedi ve Sol görüşlü sanatçıların konserler vermemesi ve TV-Radyo kanallarına çıkmaması Solcuların dağılımına sebep oldu.Böylece Sol Hükümeti gittikçe azalarak güçsüzleşti.
zahmetli ve zoru secen, alisilmis olmaya ve kolay yolu secmeye direnen, muhafazakar düzenin temeli olan yazilmamis kati kurallari asarak ezilen kesimi, din, dil, irk ayrimi yapmadan savunan kisi.
