saldırı fiili gerçekleşmeden hemen önce, olabildiğince sakin olup, yere çömelmektir. zira köpek kuduz değil, sadece hayvani bir refleksle saldırıyorsa, sizi etkisiz hale getirdiğini zannederek yanıbaşınızda bir süre hırlasa da saldırmayacaktır. köpekler, insanların korku anında salgıladığı, fakat insanların duyamadığı bir tür kokuyu algılar, "eğer bu benden korkuyorsa kesinlikle saldırılmayı hakediyor" düz mantığıyla herekete geçerler. bir nevi kolay lokma durumu. illaki köpeklerin olduğu bir yerden geçilmesi gerektiğinde, yapılması gereken en önemli şey çok yavaş, çok sakin yürümek ve kesinlikle korkuyu yenmektir. koşmak, duran köpeğe bile davetiye çıkarır.
kalbizin g.tünüzde atıyor gibi olsa da, sakin olmaya çalışın çünkü hiç istifinizi bozmadan ağır ağır yürümeye devam ederseniz, köpek size yakın bir yerde sabit drup havlamaya devam eder.
kaçayım derseniz, kaçmanız çok zor olur, dönüp artistlik yapayım desen, yemez!
-olabildiğince sakin olunmalıdır ve mümkün olduğunca korku belli edilmmelidir.
-gözlere bakılmamalı çünkü gizlere olan bakış tehdit oluşturur.
-gidilmek istenen yöne olabildiğince yavaş hareketlerle yönelinmeli, asla hızlı yürüme ve koşma eylemine geçilmemeli.
-çantanızda yiyecek vb dikkat çekici bir şey varsa köpeğin yakınına atılmalı o onunla oyalanırken süzülerek uzaklaşılmalı.
-en sonuncusu o bağırdıkça ondan daha vahşi ve saldırgan sesle cevap verilmeli. köpekte denememiştim ama ayıda bu yöntem işe yaramıştı *
montunuzu çıkarıp kolunuza sarın, köpeğe uzatın. köpek oradan kapınca diğer elinizle bacağını tutun, savurup savurup öyle bir fırlatınki kuş sansın kendini.
biz senle aynı taraftanız hacı, bak ikimiz de bi allah'ın kuluyuz hesabı telepatik mesajlar göndermek fena fikir değil, summun bukmun ummun fehum yerciun gibi bi şey öğretmişlerdi bize babannelerimiz, yıllarca öyle korunduk bu serseri sokaklarda, ne sandın, hey gidii !!
