An gelir zaman olur öyle bir durum yaşarsınız ki sizi allahtan başka hiç kimse anlayamaz. Fakat tabi konu başlığı buna işaret etmiyor. Bu istisna. Normalde insanlar aynı dili konuştukları -aynı duygu ve düşünceleri paylaştıkları- insanlarla beraber olmak isterler. Farklılıklara tahammül edebilmek, özelde az miktarda kişisel, genelde ve çoğunlukla esasen ciddi bir takım çaba çalışma talim ve terbiye gerektirir. Buna ister eğitim deyin isterseniz kişisel gelişim. Uzun zahmetli yorucu ve sıkıntılı bir süreç bu. Eskilerin tabiriyle feleğin çemberinden geçmek dedikleri durum. Bu gelişime sahip olmayan, olgunlaşmayan birilerinin sizi anlamasını beklemek nafiledir. Bu nedenle tam manasıyla anlaşılmak yerine asgari müştereklerde buluşup uzlaşma yolu daha akla ve mantığa yatkındır. Şahsen anlaşılmak yerine anlamayı tercih ederim. Varsın şimdi anlamasınlar. Nasıl olsa yaşayınca anlarlar..ha o zaman geç olur belki ama yapacak birşey yok. Bazen insanların yaşaması daha hayırlıdır.
