bazen çok mutlu olursun, ama anlatmak istemezsin. sanki anlatınca büyüsü kaçacakmış gibi. belki öyle olmayacak, ama yine de çelişirim kendimle. korkarım anlatmaya.
Hani bazen içinden diyorsun ya bana bir şey olsun ama olmiyeyim ama herkes merak etsin beni kendimi iyi hissedeyim ama bende bir şans yok bana bir şey olsa onu göremem kesin ölürüm.
Sabah 7,15 de uyanıcam diye kendimi şartlandırıp tam o saatte uyanmam. Çoğu kişide oluyormuş bu. Beyin işte. Ne nimetleri varda biz nerelere yoruyoruz kafayı.
her şey birilerine olur ama herkesin hayatına kimse karışamaz.
bazen ciddi ciddi ölme isteği geliyor son zamanlarda. bunun nasıl bir his olduğunu anlıyorum artık. eskiden, başkaları yakındığı zaman saçma gelirdi. saçma olduğu da doğru zaten. şimdi anlıyorum onları. saçma ama çıkmaz bir durum.
Hani değer veririsin birilerine o insanlarda seninle alay ederler ya için bi tuhaf olur dersin resti çekicem artık yeter diyip karşındakilere bir türlü rest çekemezsin rahatsız olursun bu durumdan ama kıramazsında öyle işte size de olmuyo mu hiç?
insanların yapmacıklığını , ikiyüzlülüğünü gördükten sonra insanın bir anda içini buz gibi soğutması hissi ve bir yerden sonra bu kişilerin çoğaldığını görünce kendini sorgulama durumu .
