renklerin en asili olan siyahın her insana olmasa da karamsar bünyelere huzur vermesidir...
misyonu kötülükleri, pislikleri örmetsi olarak algılansa da, bazı insanlar çok severler bu rengi... mavı, yeşil ya da beyaz da bulunamayan huzuru bulurlar onda... odalarını siyaha boyarlar, kiyafetlerini siyah giyerler... aydınlıktan mümkün oldukça çok kaçarlar... siyah onların gözlerini kapamadan dinlendirdikleri, tüm karamsarlıklarını kendileri yüzleştirdikleri renk olur...
başkaları için korkunun rengini oluştursa da, siyah bir odada karanlıklar içinde sadece sıgaranın ateşiyle yüzleştirirler kendilerini ve siyah onların zindanı değil cenneti olur...
eski inanışlara göre insan öldüğü zaman ruhu girmek için yeni bir beden arar ve siyah giyinen insanı seçmezmiş. evet efendim huzur verir. şahsen ben içime hiç bir ruhun girmesini istemem.*
depresifliğin yanılsamasıdır. huzur insana aydınlığı sunarken, karanlık aslen düşüşü temsil ederken onda huzur bulmak sâdece öyle olduğuna inananlar içindir.
gerçek olması halinde delilerin siyah odaya kapatılmasına, hastanelerin de siyaha boyanmasına yol açacak yanılgı. kişiden kişiye değişmeyen şeylerden biri. hem siyah gibi güçsüz, savunmasız bir renk nasıl huzur verebilir. her renkte ışığın yutabildiği bir karanlık.. kimse karanlığa aydınlık yükleyemez. yüklüyorsa da hastadır. (bkz: hanım koş genelleme yaptım)
kişinin ruh hali, yetişme şekli, algıları gibi bir çok nedene bağlı olarak değişiklik göstermesi muhtemel genelleme.
bana komik geliyor esasen, içimi ürperten ve soluk alıp verişi yıllar önce tutmaya başladığım matemin çok sesliliği...
ve sonra ihanet edip tüm değerlere, hayatıma bütün renkleri sokmaya başladığım andı. ardından gelen bütün tonlar aslında kendi yörüngesinde o'na secde eder misali...
evet belki sizi rahatsız edecek ama siyah o'nun rengi. ve tüm iklimler buğu gibi gözlere, döndükçe evren hayalinin acısı ile kıvranmaya mahkum kalacak...
lanetli bir dinin ucube peygamberi;
ela ela nehavivent shur, elena hasnik morivent shur...
siyah girince huzura, tüm yaşam secdeye varır ve evren tersine dönmeye başlar...
huzur farklı şekillerde yansır insana...
bazen tek bir rengin üstünde kalır, siyah. diğer renklerin aksine, belki de huzuru en fazla barındırandır siyah.
ışığın kirini boğar içinde.
huzurun adi siyah olmus ruhu karisik bunyede,
ruhum, ruhum seninki nerede?
in asagiya bosuna dolasiyorsun tibet'te,
senin huzurun cingene pembesinde.
bir hint dortlugu
içindeki karanlığı köşeye sıkıştırmak yerine onunla bütünleşme,onu kucaklamadan doğan histir bu huzur.sadece içimize odaklandığımız ender ve değerli anlardan biridir.
kilolu insanda yaratacağı etkidir. siyahın giyenleri daha zayıf gösterdiği için kilolu olan insan siyah giyindiği zaman aynanın karşısına geçer bir nebzede olsa kendi gözünde zayıf görünür ve işte o zaman huzura erer.*
