bu dizi çıktığında ilk bölümünü izlemek için nasıl heveslendim sözlük anlatamam. ilkokula gidiyorum daha. okulda hep bunu konuşuyolar.
başlayacağı gün geldi, akşam oldu baktım abim kurtlar vadisi açıyor.
"ya ama sihirli annemi izlicektim ben :(" dedim.
"ya ne bu peri meri salak salak, bunu mu izlemek istiyosun gerçekten? adam gibi bi şey olsaydı açardım. açmıyorum." dedi.
ve küçük sipidinin kalbi milyonuncu defa kırıldı..
okulda herkes bunu konuşuyodu, benim anlatabileceğim ise çakırın tombalacıyı kumar masasında sopayla vıcık yapmasıydı. anlatmadım tabi.
Ulan ne kadar saçma olduğunu yeni yeni anlıyorum. Baştan sona kadar izledim kaçırmadan. En fazla bir kaç kere kaçırmışımdır. Ama sanırım star tv ye geçtiğinde sapıtmışlardı soğumuştum diziden. Ama iyiydi be. Toz neskuikler var ya onu kaşıkla yiyerek izliyodum. Taci gerçekten konuşuyor mu diye düşünerek geçti çocukluğum. Maldım ama mutluydum. Arkadaşlarla saklambaç oynarken yakalandığımda iki elimi birleştirip zaman geriye aksıın diye bağırdığım, elimi şıklatıp onları dondurma hayallerimle mal mal işlerle uğraştığım ve iki elimi birleştirip balık gibi süzülerek aşşağı doğru indirdiğimde ışınlanacağımı beklediğim günleri unutamıyorum.
Küçükken tekrarlarını bile kaçırmadan izlediğim dizi. Karakterleri taklit ederek oyunlar oynamanın zevki başkaydı. Şimdi bakınca çocuk psikolojisi için zararlı olduğunu düşünüyorum.
