'seçtiğiniz' kadından hevesiniz geçince, hayatın gerçekleriyle yüzleşince, o kadının da her insan gibi etten kemikten, zaaflarıyla, siyahıyla beyazıyla normal bir insan olduğunu idrak ettiğinizde, yıllarını, özgüvenini, ışığını, neşesini çalıp sıkılınca terk ettiğinizde başlarsınız ağlamaya. yok kadınlar sömürücü, yok yiyici, yok asalak, yok beleşçi, yok kıç büyütüyorlar, yok nafaka niye var, yok öyle yok böyle. edebiyatın karın doyurmadığını da yakında öğrenirsiniz zaten.
Her ne kadar seçtiği düşünülsede aynı ev ortamında melek sanılan Azrail meleği de kesilebilir.
Asıl olan sevdiğiniz kadını en olumsuz yönleri ile sevmektir, ki siz en olumsuz şartlara hazırlayın kendinizi. Unutmayın büyük hayal kırıklığı insanı derinden sarsar.
