sanki insanın kendi özgür iradesi yokmuş gibi yapılan her hatayı şeytana mal etmek, "şeytana uydum", "aslında ben melek gibi adamım da bakma sen şeytan kandırıyor beni" demek, suçu kendi üzerine almamak, hep bir çıkış yolu, bahane aramak isteği.
öbür tarafta günahlarının hesabını vermekte olan kişi ceza indirimi talep etmekte ve şeytana kızmaktadır:
-beni sen ayarttın! sen soktun aklıma o hatunla birlikte olmayı, karımı aldatmayı!
-ben tanrı'nın bana verdiği görevi yaptım, seni yoldan çıkarmaya çalıştım. bu sana en başından söylenmişti, "şeytan kulağına vesvese fısıldayacak" diye haber verilmişti sana ki aslında haksızlıktı bana yapılan, tek silahım vardı elimde ve siz insanlar biliyordunuz bunu en başından bu bilgiyi hiç haketmediğiniz halde.
-ama...
-dur, bitmedi daha söyleyeceklerim. durduk yere yalan söyledin örneğin, mahalledeki köpekler gece havlıyor diye zehirli et verdin hayvanlara. ben bu kötülüklerin sorumlusu değilim! benim amacım sadece zihinleri bulandırmak, yoktan kötülük var etmek değil! inan yetişemedim senin aklının iğrençliklerine ve sadece güldüm uzaklardan beni günah keçisi ilan edişinize. ben değilim bedel ödeyecek olan, dedim ya, ben görevimi yaptım. senin görevin de bana direnmekti, çuvallayan sensin ademoğlu. kötlükte beni ardında bırakan da sensin. bir nazi subayı 3 aylık yahudi bebeğin yüzünü silahla dağıtırken orada olan ben değilim, insanın kendinden olma, kendinden doğma öz be öz kötülüğüdür. şimdi git yan cayır cayır ve düşün bu sözlerimi...
