aslında sevmek kararliliktir. tabi bu kararlılığın sürmesi için feedback gerekir. her aşk beslenmelidir. tabi ki bazı dönemler sabır gösterirsin, alttan alırsın, daha çok efor sarfedersin. bunlar dönem dönem olur.
ama çift taraflı bir kararlılık ister aşk.
kafkas tebesir dairesinde cocuk uvey annesiyle oz annesinin arasinda kalir. biri bi kolundan cekistirir cocugu, digeri diger kolundan. cocugun kolu kopmak uzeredir.
oz annesi dayanamaz, kiyamaz, der ki:-senin olsun.
kimse sevdigi adami ya da kadini paylasmaya merakli degil. ama bazen bagrina tas basar, onun iyiligi icin dersin ki:-senin olsun.
Sevmek güzel duygu.
Birini gerçekten sevmek istesem de kendimi duygusal olarak kimseye açmadığım bir dönemdeyim. Korkuyorum sanırım kırılıp dökülmekten.. Eski travmalarım canlanacak gibi hissediyorum.
Aşırısı halinde gururu ve mantığı devre dışı bırakarak insanın gerçekçi bir şekilde düşünmesini engelleyen yoğun bir duygu durumu. Birine olan aşırı sevgi de nefret de o kişinin iyi ya da kötü tarafını açıkça görmemizin önüne geçer ve o kişinin her türden davranışını tek taraflı yorumlamamıza yani madalyonun diğer yüzünü göremememize neden olur mutlaka, evet.
