saf birisi olmam denebilir. Yeni taşındığım zamanlar esnafla kaynaşayım diyorum pastanede 2 saat muhabbet ettik amca ile neyse baya iyi anlaşıyoruz diyorum adam face den eklesene beni dedi ekledim baktım bütün arkadaşları erkek biraz şüphelendim genç kızları niye eklememiş bu adam eklediği her erkekte genç Yani bende spordan sonra tatlı birşey alayım diye gitmiştim neyse 2-3 sohbetten sonra anladım bu adamın eşcinsel olduğunu keşke bu kadar saf olupta 2 günde bu kadar yakınlaşmasam diyorum insanlarla sevmediğim özelliğim bu herkesi kendim gibi zannederim iyi bir insan zannederim karşındakini tanımadan.
aşırı dereceye varan düzen takıntım var.
çok fazla kafamın dikine giderim.
bir konu hakkında ne düşünüyorsam açık açık söylerim. bazen kalp kırıcı olabilirim.(patavatsız olduğumu söyleyen çoktur.)
son olarak süper manyak bir inatçıyımdır.
Kulaklarımı gözlerimi kapatsam da beynimdeki sesler dinmiyor. Bu hayatta öyle çok kötülük ve iğrençlik var ki, onlara aldırmadan kendi yolumu bulamıyorum..
sakarlık desen değil, talihsizlik desen değil. her türlü durumda bir şekilde kendime zarar verip birilerine rezil olabiliyorum. aptalca anılar biriktirmek güzel ama bu da can be.
yüce rabbime şükürler olsun bu günü de boş geçmedim mesela. yemekhanede elimde dolu tepsiyle kaydım. yemin ediyorum rönesans tablosu gibi bütün köfteler makarnalar ağır çekimde havada uçtu.
insan arkadaşlarına "üstüme baksanıza gözümden kaçan ezo gelin kalmış mı?" diye sorar mı ya?
insanları fazla önemsiyorum, ilişkilerimde sınırlarımı belirlemekte esnek davranıyorum ama olsun bunu da başaracam sonradan kazanılan kazanımlar kolay kaybedilmez.
insanlarla olan ilişkilerimde fazla umursamaz olmam.
ilgimi ve sevgimi eksik etmem ama giderseler de pek umursayamıyorum. Ayrıca çok unutkanım. Olayları da fazla umursayamıyorum çünkü hatırlamıyorum zaten.
