Bazen öyle olmadık şeylere kırılıyorum ki aklım hayalim şaşıyor.
Saçma olduğunu bile bile kırılıyorum. içim diyor ki kırıldım, Beynim diyor ki kızım saçmalama, iyi halt yedin de kırıldın, ne var bunda. Üstüne üstelik bir de utanmadan gönlümü alsana diyip iki güzel söz bekliyorum. Hem kendi kendime kırılıp hem karşımdaki kişiyi uğraştırıyorum. Gönlüm alınınca da uğraştırdığım için özür diliyorum.
Eğitilmezim. Yazdıkça bi gıcıklık geldi. harbi sevmiyormuşum bu özelliğimi.
turkcem duzgundur ama yazarken aklim karisiyor resmen o konudan o konuya geciyorum asiri enerjik oluyorum ne yazdigimi donup okuyorum ben de hic anlamiyorum. imla bilgim iyidir hepinizi tokatlarim. ama yazarken ne yazdigimi hic bilmiyorum.
‘aşırı mükemmeliyetçilik’ evet, mükemmeliyetçi olmak kulağa hoş geliyor olabilir lakin aşırı mükemmeliyetçilik gerçekten insanı yoran bir şey ve detaylarda boğulurken yaşanan yoğun stres ve gereğinden fazla hırs fazlasıyla yorucu.
