sevmediğin birine katlanmak

sevmezsin ama pat diye de seni sevmiyorum diyemezsin sonuç olarak karşıdaki kişinin tüm saçma salak konuşmaları ve triplerini çekmek zorunda kalırsın. kahrolsun içimdeki insan sevgisi!

evliya sabrı gerektirir dedikten sonra, kimse sevmediği birine katlanmaz. ilk fırsatta, siktiri çeker iyi de eder.

hayatım boyunca yapmak zorunda kalmadığım eylem.

hiç uğraşamam çekerim siktiri.

zorunlu ilişkiler diye bir şey var bunun dışına çıkamıyor insan. mesela aynı yerde kalmak zorunda oldukların, aynı yerde çalıştıkların gibi. bu insanlara gerektiği kadar yakın olursun yeri ve zamanı geldiğinde telefonlarını bile açmaz, yolda görsen bile umursamazsın. yani katlansan bile bir yere kadardır.

bu sıralar bolca insanı pohpohlamaktan feragat eden şahsımın bolca yediği halttır. zamanla tanırsın insanları... o kafanda çizdiğin şeyle hiç alakası yoktur. senin çizdiğin bir dali, bir michalangelo bir ressam bob serinliğindeyken; aslında olansa terli elle dağılmış bir cin alidir. üzgünüm, ama sırf sen vaktinde emek verip çizdin diye o resmi duvara asmamalısın. o resim bütün odayı mahvediyor çünkü.

sevdiğin birine katlanmakdan kolaydır. çünkü sevgini kullanamaz.

hele ki ailenden biriyse hepten zordur..

bu hayatta bana en acı veren şeylerden biridir. bir de katlanmaya mecbursanız, bundan daha kötü bir şey yoktur. kalbinizi dağlar, psikolojinizi bozar. iyileşmeyen izler bırakır ..