Şu günlerde o eşiği aşmak zorundayım hatta yaptıklarını düşününce arkama bakmadan kaçmalıyım. Öyle olmuyor ama kalbiniz ve aklınız arasında gelip giderken kendinize yazik ettiğinizi bile bile ve daha kötüsü onun bunu umursamadığını bile bile vazgecerken zorlanıyor insan.
Vazgecilmiyor gibi gozukse de, o esigi geciyorsunuz. Bazen de ustune basip geciyorsunuz. Hersey biter, herkes gider, kanun bu. Cokta ciddiye almayin hayati, olmayinca olmuyor.
Artık o insanın gözünde bir değerin olmadığını anladığın andır. Bu durum üzücü ama asıl üzücü olan sevilmediğini bile bile birinin hayatında kalmaya çalışmak. insan yeri geldiğinde gitmeyi de bilmeli. Çünkü her biten şey başka bir şeyin başlangıcıdır.
son anda binmekten vazgeçtiği otobüs, suskun kalınmış bir telefon araması, sinemada yanında duran boş koltuğa bakış. tamamlanmamış bir cümledir insan.
yalnızlığıyla bile bir araya gelemeyecek kadar ıssız. bütün bunlara rağmen hayat, yine de anlamlı bir cümle kurabilme isteğidir.
ÇOğu zaman Uyanmakla, göze inen perdenin açılmasıyla gerçekleşen olay.
Konduramadığınız, aksine kendinizi inandırdığınız ne varsa yavaş yavaş yüzleşmeye başlarsınız. Hele ki sürekli suçlanan, küçük görülen, sistemli olarak psikolojik oyun oynanmış birisiyseniz suçu kendinizde aradığınızdan daha uzun sürer bu süreç. Ama öyle ya da böyle sonunda uyanırsınız, karşınızdaki kişinin gerçek yüzü ya da karakteriyle yüzleşirsiniz. O andan sonra da bu eşik devreye girer, umrunuzda olmamaya başlar. Aklınızdan, kalbinizden çıkar.
Flört aşamasında gösterdiği kişiliğin sevgililik aşamasında gerçek kişiliği olmadığını, her şeyin taktik ve evet dedirtene kadar olduğunu anladığım andır.
Terk etmesi, ilgi göstermemesi, uzaklarda olması, onun sizi sevmediğini düşünmeniz değildir. Bunlar birer gerekçe olabilir. Asıl eşik Onu sevmeye olan inancınızı kaybetmenizdir. Bu inanç kaybolduktan sonra artık geriye dönüş yok.
Istenmediğiniz andır. Diyelim ki herhangi bir bahaneyle bırakıldınız belli ki o kişi sizi gözden çıkarmış. O an kafanıza hiç sevilmediğiniz fikri düşer. O an soğumaya yavaş yavaş da uzaklaşmaya başlarsınız.
güven duygusunun kaybolduğu anlardır. eğer ki senin kuruntundan, kıskançlığından, kibrinden vs değilde karşındaki insan o güveni zedeleyecek şeyler yapıyor ve bunda ısrar ediyorsa ve sen söylediği şeylere inanmakta zorlanmaya başlamış isen o eşik ete kemiğe bürünüyor resmen. zaten o dakikadan sonra sevmenin aşkın çok da cazibesi kalmıyor.
