insanların en çok yaptığı hatalardan biridir. inanmak istersin belki de gerçekten karşındaki öyle davranıyordur ama hisleri değişmiştir bilinmez ama çaresizce inannırsın ve kaptırır gidersin kendini. inanma o insan senin için ölüp bitiyorum desede inanma.
Çok zordur. Sevdiğinden emin olabilirsin ama sevildiğinden emin olamazsın. Sevmenin sevilmekten daha kolay olması bu yüzdendir.
anam babam haricinde kimse bana sevgisinde inandırıcı gelmedi. Kim sevdiğini söylese içimdeki ses "hadi oradan" dedi. Bu biraz inandırmakla da alakalı. Bir insana onu sevdiğini sadece söyleyerek ifade edemezsin. Sevgi "fedakarlık" ister. Fedakar olmayan insan sevgisinde sahtedir. Sevmek yürekli insan işidir. Sevdiğini söylemek bu fedakarlık olmadıktan sonra anca ağzından çıkmış bir kaç içi boş kelimeden ibaret olur. Yüreği olan, sevdiğine karşı fedakarlıkta bulunan insandır asıl seven. Yürekten geçmedikçe dilde söylenenin bir hükmü yoktur.
Aslında sevilmenin amacı da budur. Sevildiğine inanmaktır. Aslında sevildiğine inandığı hayatla inanmadığı hayat arasında bir fark yoktur. Fakat buradaki sevilmenin amacı kendini tekrar doğurabilecek meselelere yol açmaktır. (bkz: objet a)
