Adeta bana açılmış bu başlığı görünce yazmadan edemeyeceğim.
Hikayeye nereden girmek gerek bilmiyorum ama masum kısmından başlayayım.
Öncelikle zatı şahaneleriyle tanıştığımız da ben hayatında hiç ciddi ilişkisi olmamış, karşımdaki kişiden de çok hoşlanmış ilk görüşte aşık olma gafletine düşmeye müsait biriydim. Çocuk da allahım dillere destan bir güzellikte türkiye'ye yerleşmiş yabancı biriydi. Yaşı benden 8 yaş büyüktü dolayısıyla ben saflıktan ölürken o her şeyi görmüş geçirmişti. Neyse bir buluştuk iki buluştuk falan çocuk ülke ülke gezerken hala bana yazıp ediyor tatlı tatlı flörtleşiyorduk. Derken bir gün pat diye kesildi görüşmek konuşmak. Neyse kahroldum 1.5 sene falan sadece bir kaç kez görüştüğüm biri için kahroldum. Her gün onu düşündüm, her an nerede ne yapıyor, neden beni kestirip attı diye kafayı yedim. Bu arada bu çocuğa hiç mesaj atmışlığım bile yoktu o bana yazarsa, o ararsa konuşurduk. Nasıl davranmam gerektiğini bilmediğim için böyle bir yol çizmiştim. Her neyse 1.5 yıl sonra aynı organizasyonda yer alacağımızı biliyordum ve mesaj attım. Aynı anda oradaysak görüşelim diye kararlaştırdık. Benim o gün programım 3 de onun ki 9 daydı. Haliyle benim işim bittikten sonra ondan mesaj gelmeyince eve dönmek üzere önce dehşet trafikle nişantaşına ofise oradan maslak a kardeŞimin ofisine geçtim çünkü anadolu yakasında oturuyordum ve oyalanmak istedim. Maslaktan acıbademe döndüm ve yazdı... Karaköydeymişim de hemen organizasyon alanına dönecekmişim gibi davrandım. Ne kadar acınası. Neyse. Alana geri döndüğümde saat 10 olmuştu ve onum programının çıkışına ancak yetişebilmiştim. Yanında arkadaşlarıyla geldi. Oradan organizasyonun after partysine oradan da onların evine geçtik. Saat iyice geç olmaya başlamıştı öpüşmeye başladık. Ölücek gibi hissediyordum 1.5 sene sonra onu ilk defa görmüştüm ve şimdi beni mi öpüyordu? Neyse saat çok geç olmuştu ve bütün ailem onunla olduğumu biliyordu beni almak için bekliyorlardı ve geç kalamazdım daha fazla. Bu sırada sürekli telefonumla ablamla mesajlaşıyordum. Taksiyr bırakırken erkek arkadaşınla mı konuşuyorsun olabilir çok normal söyleyebilirsin demeye başladı. Saçmalam deyip geçiştirdim. Şimdi düşününce nasıl rahat bi tip olduğunu ve onun da o sırada sevgilisi olduğunu o cümleden nasıl anlayamadığıma inanamıyorUm. Her neyse o akşamdan sonraki hafta beni aradı, ama tamamen işle alakalı bir durum içindi. Yine o hafta benim ofise toplantıya geldi. Sonra yine bir daha görüşmedik yaklaşık dört beş ay. Ben yine ölüyorum bu sefer daha kötü çünkü daha da anlam veremiyordum. Niye böyle oluyor sürekli diye. Neyse sonraları bana tekrar ara ara yazmaya başladı. Ama muhabbeti tamamen başka yönlete kaydırmaya başlamıştı ve bu sefer açık açık bana sevgilim var ama senle görüşmemiz lazım falan diyordu. Ben parçaları birleştirip biraz stalk yaptıktan sonra o kızla benle ilk buluştuğu günden beri çıkmaya başladığını anladım. Ama gönül bu köpek gibi aşıktım. Biliyordum beni deli gibi kullanmaya çalışıyordu. Belli ki sevmiyor değer vermiyor değer vermediği gibi değersizleştiriyordu. Ama ben bu dünyaya bir kere geliyorum ve yıllardır bu adama aşık bi şekilde unutmak için elimden geleni yapıyor yine de başaramıyordum. Neyse günün sonunda sevgilisine rağmen bu sanki çok normal bir durummuş, ben ona aşık değilmişim hiçbir şey hiç kimse de umrumda değilmiş gibi davranmaya başladım. içimde minnacık bir umutla belki sever diye. Kız benden güzel benden akıllı demekki diye kendime olan saygımı özgüvenimi yitirdim. Sadece onun hayatının ucunda kıyısında olabilmek uğruna. Üç ay önce ayrıldılar. Bana beni çok darlıyordu vs dedi ama adım gibi emindim benden de başka biri vardı ve kız bunu yakaladı. Yine sesimi çıkarmadım onun hayatı umrumda değilmiş gibi davrandım ama eve dönüp günlerce ağlamaya devam ettim. Ayrıldıkları için zerre sevinmemiştim. Çünkü onlar çıkarken onu kıskanmıyordum. Ama şimdi başka biriyle görüşmesi beni aldatmak gibi bir ilişkimiz bile olmasada. Şimdi daha çok kahroluyorum. Beni bazen haftalarca aramıyor. Ben onu hiç aramıyorum. Günün sonunda her allahın günü ağlayan ben oluyorum. Hani ne günahım vardı en başında herkes gibi birini sevmek istemiştim. Şimdi bir sürü günahım oldu. Tercihler benim evet ama bunları yapınca sonunda mutlu mu oldum, asla. Ne çıkarım vardı, hiç. Kendime acı çektirmekten başka. Acınası bi durumda kalmaktan başka. Demem o ki olabiliyor. Maalesef mutsuzluğa mahkum oluyorsunuz.
Aslında sorun sevgilisi olan birini sevmek değildir, akabinde sergilenen yanlış davranışlardır. Karşı tarafın sevgilisi olduğunu bilmeden tutulmuş olabilir insan. Ne yazık ki bile bile ateşe atlayan insanlarımızda var. Sevmek masumdur ama sevgiyi türlü çirkinliklerle ayaklar altına alanlar var. Sevgilisi olan birini sevmiş olanlar ne kadar zorda olsa bu sevgiyi içlerine gömmeli ve önlerine bakmalılar. Zira aksi halde çok fazla can yanacaktır. Sevilen insanı kazanmak uğruna başka bir insanın hayalleriyle oynamanın vebali büyüktür. Üstelik bu savaşta ilk kaybeden kendisi olacaktır. Muhtemelen ilerleyen zamanlarda bunun pişmanlığını ve utancını yaşayacaktır. Sevmek güzeldir ama önemli olan layıkıyla sevmektir.
pezevenklik falan değildir arkadaşlar. Bakın bu tarz bir konuya sanki sevmek çok kontrollü ve iradeli gerçekleşen bir konuymuş gibi hakaret yığanlar var. siz de sevgilisi olan birine aşık olabilirsiniz bu olamayacak bir durum değildir. yapmanız gereken, onu elde etmek için aralarını bozmamak ve çeşitli dolaplar döndürmemektir.
burada bu durumdaki insalara hakaret edenlere bakmayın. Çünkü insana her zaman eleştirmek ve önyargı daha kolay gelmiştir. ben zamanında en yakın arkadaşının sevgilisine aşık olan biriyim. burada yanlış bir şey göremiyorum.
hoşlanırsın, sana ait olmasını da istersin ki bunlar ayıp değil. insanlar her zaman laf atar ve eleştirir. Bunlara takılmayın ve o kişiye olan sevginizi içinizde öldürmeye bakın.
bir insan olarak hepimizin iç güdüleri ve duyguları var. Tüm dengenizi alt üst edebilen aşk diye bir duygu var ve bunun sizin 3 kuruşluk sikik etik anlayışınıza uyumlu olması gerektiği gibi bir durum yok.
Ulan var ya hemen damgayı yapıştırmıssınız kaşar pezevenk bilmem ne diye. Bile bile yapılıyorsa zaten o dediklerinizdir öteye gidemez. Sen hoşlanirsın seversin asansöre senden önce onun binmiş olduğunu anlayacak kadar, karşısında titreyip yemek yiyemeyecek kadar. sonra bir öğrenirsin ki sevgilisi var başlarsın duygularını dizginlemeye kendine kabul ettirmeye zor bir süreçtir. Başıma geldi sözlük ve bu insan surekli gözünün önunde olan bir insansa da daha zor olacaktır. Kendimi hiç kötu hissetmedim bu durumdan ötüru çünkü ben ona karar vererek hoşlanmadım tanımadım bilemdim görür görmez olan bir şeydi. Durumu ögrendikten sonra zaten ne olduğu yerde oldum ne geçtiği yoldan geçtim. Kısaca kalbime gömerim o zaman durumları. Ayrıca bunun kadıni erkeģi yoktur her kim bunu bile bile bir şeyler yapma peşindeyse ruhu kirlidir. He o mu? Mutlu mesut işte.
gönül ferman dinlemez! ama acıdır ve acıtır. daha kötüsü de yedek beklersin, as oyuncu sakatlansın veya tökezlesin diye beklersin ve bu iki ihtimalden biri gerçekleşir ama değişiklik hakkı senden yana kullanılmaz sen yedek kalmaya devam edersin.
Olur öyle şeyler, normaldir. Hele 17 25 yaş arası, yani lise son ile üniversite yılları arasındaysa acai zevklidir.
Üzülürsün, içersin, saçmalarsın, bir gün bitti der ertesi gün tekrar onu istersin. Arada başkaları gelip gider filan.
Kız erkek fark etmez keyfini çıkarın bunların. Hayat bir kez yaşanır bırakın arabesk takılmayı. Üzüntülerin bile zevkli olduğu dönemlerdir o dönemler, o mekanlar (öğrenci evleri) ama tabii bikrazcık sosyalseniz ve kafa arkadaşlara sahipseniz böyledir bu.
iyi bir arkadaş çevreniz olsun, geniş düşünen biri olun, sonrası kolay.
o da senden hoslaniyor ve ruhen tatmini ugruna sana musade ediyorsa bir karakter savasinin verildigi durum ortaya cikar o mu karaktersiz yoksa ikimiz mi ?
