yaşıyorlarsa ana-babanın kolları arasında ölmekten daha evlâ değildir. sevgili gelip geçicidir, dostlar, arkadaşlar ve aile kalıcıdır. sevgili için ailesini, arkadaşlarını satanlar, siklemeyenler var ya, sonra sevgilisinden ayrılınca bu siklemediği gruptan siklenme bekleyen, ilgi bekleyen. onlara acıyorum.
ölüneceği için farketmez. kimsenin olmadığı bir yerde ölmek tercihler arasında olabilir. giderken arkada göz yaşı bırakmamalı. hatırlandığında gülümsemeli.
sevgili dediğin, en kralı için bir sene ömür biçilecek sevgi-heyecan-haz yaşatabilme ihtimali olan insan modelidir. bakın bir buçuk sene bile diyemiyorum. e öyleyse ne diye ölüyoruz kolları arasında? yaşayın gitsin yahu. nasıl olsa fani bir süreç!
+ gel bakalım kollarıma sevgili.
- piki. ay ay nefes alamıyorum.
+ ha ne dedin?
- kokuyo... ter... ölüyoru...
+ ana ölmüş... acaba bir şey mi ima etmeye çalışıyordu...
neden hep öldürülmeye çalışıyoruz anlamıyorum. yok şöyle yaparken ölmek, yok şurda ölmek... ölmüyorum arkadaş, ne sevgilimin kollarında, ne de başka bir yerde!
tam en mutlu anda aniden, bir şey hissedilmeden ise çok güzel.
yok eğer can çekişe çekişe ise, ben almayayım ve kimse de almasın. insanın o anda gözü sevgili mevgili görmez.
sevdiğinin kolları arasında ölmek neye benzerki insanın... ifade bile edilemez, yaşanılan onca şeyin en güzelidir bu duygu... sevgilimin kollarında öleyim...
hayatta kalan sevgilinin zor günler geçirmesine sebep olacak durumdur. başka bir taraftan bakarsak son anında yanında olduğu için vicdan azabı çekmeyecektir.
