şüphesiz uykusuz geçecek olan bir gecedir. sabahlara kadar oturur yazarsınız, müzik dinlersiniz, kitap okursunuz ama kalbinizin ağrısını geçiremezsiniz bir türlü. hayaller kurarsınız, bir şekilde bir yerlerde sevgilinizin yüzü gelir gözlerinizin önüne. sürekli hesaplaşırsınız kendinizle; 'neden bitti? biz şimdi ayrıldık mı yani ama nasıl olur? neden, neyi paylaşamadık ki? sorun bende miydi ki acaba? çok mu üstüne gittim onun?' bu sorular gözlerinizi yaşartana kadar çıkmaz kafanızın içinden.
bir de yok mu, acı çekeceğinizi bile bile sürekli romantik müzik eşliğinde sevgilinin resimlerine bakıp ağlamak? arka fonda bir müzik ve aklınızda sevgilinizle yaşadığınız tüm anılarınız...
insanın içini en çok sızlatan şeyse artık telefonunuzun çalmayacak olmasıdır. o deli dolu, sabahlara kadar süren konuşmalar, mesajlaşmalar olmayacaktır artık. olsa da eskisi gibi olamayacaktır en azından.
sabaha karşı daldığınızda rüyanıza sevgilinizin girmesi büyük bir ihtimaldir. bilinçaltınızdaki o 'yeniden barışma' arzusu rüyalarınıza işler. uyanana kadar sevgilinizle barışmış olduğunuzu, herşeyin eskisi gibi olduğunu görürsünüz, mutluluklardan mutluluk beğenirsiniz. sabah olup ta gözünüzü açtığınızda ne yazık ki hiçbirşey eskisi gibi değildir.
uzerinden yillar gecse de, gecen yillar icerisinde hayatinizdan pek cok ki$i ogs misali gelip gecse de etkileri yine de silinemeyen, ara ara artci $oklarla kendini hatirlatan uzun bir gecedir.
gecen yillar icerisinde bazen akliniza sorular takilir, merak edersiniz, acaba o gece neler hissetmi$tir? yillar icerisinde nasil degi$mi$ ya da bildiginiz gibi mi kalmi$tir? neler yapmi$tir? ne yapmaktadir? "o" da zaman zaman o geceyi animsamakta midir? ama ilk zamanlarda ki kadar $iddetli degildir artik bu nobetler. sadece bogazda kismi bir dugumlenmeye sebep olur, sonra gecer i$te.
sonucta birey icin "her secis, bir vazgeci$tir" ve zaman icerisinde anlarsiniz ki guzel anilari saklamanin en iyi yolu onlari yenileri ile tazelemektir. hem zaten o kim bilir kiminle, hangi yeni mutluluklara yelken acmi$tir. sizde ko$enize cekilir hic tanimadiginiz birini beklemeye devam edersiniz.
kötüdür. hala olanlara inanamadıgınız zaman diliminin en berbat kısmıdır. çünkü gök siyahtır, tıpkı yüreginiz gibi.
zordur, atlatamayacgınızı dü$ünürsünüz.
göz ya$ıdır, hayatınız boyunca akıtmadıgınız kadar göz ya$ı döktügünüzü dü$ünürsünüz.
agırdır, üzerinizdeki agırlıktan dolayı yatagınızdan kalkamayacagınızı dü$ünürsünüz.
bir siz varsınızdır geride kalan, yitik duyguları dagıtılmı$ göz ya$larını toplamak zorunda kalan. ve bilirsiniz ki, ancak siz olacaksınızdır kendinizi dipsiz kuyulardan çıkarabilecek olan...
reel anlamda sevmesen de ya da gerçekten ayrılmanız gerekse bile, belki 2 gün belki 2 ay birşeyler yaşansa da bir şekilde sizi üzen, önünüzdeki birkaç günü tuhaf bir melankoliyle geçirmenize sebep olan sürecin ilk gecesidir.
kabus dolu geceler serisinin ikinci bölümüdür... ama zaman geçince anlarsın ki kabusun tam tersine hayatının en güzel günleri başlamıştır... istediğin yerde istediğin kadar kalabilmek, istediğini yapabilmek, istediğin uzak yerlere gidebilmek...
bu gecedir. bundan sonra ki her gecedir. ağlayamazsın bile, boğazında ki düğümler bir bir artarken sitem edersin hayata, kaderine... ve gecenin sonuna doğru umutsuz bir sabaha ulaşmanın verdiği acıyla ağlamaya başlar ağlarken uyuya kalırsın.
yanındaki boş yastık anlatır aslında herşeyi. yoktur artık o. delicesine uymak istersin, her şeyin güzel olacağı bir sabaha uyanmak için. ama bilirsin ki asla bu gerçekleşmeyecek. yalnız uyanmaktan korkarsın o yüzden uyumak istemezsin de bir yandan.
o'nun olmadığı bir sabaha uyanmaktansa hatıralarıyla dolu bir gece geçirmeyi tercih edersin ne kadar acı verecek olsa da. o'nu ilk gördüğün günden itibaren her anı tekrar tekra kafanda canlandırırsın, özellikle de mutlu olduğun anları. yüzünde sen farketmeden minik bir tebessüm oluşur ve daha iyi anlarsın o'nsuz olmak istemediğini. sadece O'nla mutlu olabileceğine inancın artar.
artık çok geçtir. o asla geri dönmeyecek, birlikte geçirdiğin bütün o zaman hayatında sadece bir anı olarak kalacaktır. bunu anlamaya başlamanla birlikte gözyaşların da artık sana eşlik eder.
cevabını bildiğin halde sürekli neden, neden diye sorarsın kendine. geçmişe dair alternatif çözümler üretmeye çalışırsın kafanda, hiç bir işe yaramayacağını bildiğin halde.
perdenin arasından sızan sabahın ilk ışıkları ile kafanı toparlamaya başlarsın. yeni bir gün, değişik bir gün bekliyordur seni. buna hazırmıyım diye kendini yoklarsın. hazır olmak zorunda olduğunun bilincine varırsın.
o kadar uzun sürmüştür ki gece sanki üzerinden haftalar geçmiştir. dün akşama nazaran biraz daha iyisindir artık. kafanı az da olsa toplamışsındır. o'nsuzluk fikrine alışabilme ihtimalini kabullenmişsindir. hayat çok da zor gelmiyordur artık.
kapıdan çıkarsın, derin bir nefes alırsın ciğerlerinin her hücresinde hissedercesine.
yeni bir hayatın başlangıcına doğru adımlamaya başlarsın yolu.
tahmin edilebileceği üzere zor geçen gecedir. en güzeli içteki sıkıntıyı başka yerlere kanalize etmektir. kitap okumak, internette takılmak, çıkıp gezmek, içmek, vs.
ama iyi tarafı sonradan geçiyor hepsi.
yalnız tanımı yaptım kişisel bir şey söyleyeyim;
yazmayın lan böyle şeyler duygulanıyoruz anasını satayım.
4 duble rakı, 2 paket sigara ve de üstüne 5-6 birayla mis gibi uyuyarak geçirilince zerre etkisi kalmayan gecedir. baş ağrısı da yaklaşık bir hafta sürdüğünden ilk haftayı atlatmayı da kolaylaştırır. yalnız içerken cep telefonu kapalı bir şekilde uzakta tutulmalı ki sevgili aranmasın.
Aşk bitti...
Elimden sanki minik bir balık kayıp gitti
Aşk bitti
içimden sanki bir şeyler kopup gitti
Aşk hiç biter mi
Hiç bir şey olmamış gibi
Boşlukta kaybolup gider mi
Aşk hiç biter mi
...
Saatlerce ezginin günlüğünü dinlemek ve saatlerce gözyaşı dökmektir.
hiç bitmeyecek gibi gelen gecedir. sonsuzluğa uzanır gece, onunla zaman nasıl geçiyor bilinmezken zaman onsuz geçen her anda her saniyede işkence etmeye başlar insana. ellerin ellerinin yokluğuna alışamamıştır, gözlerin onu göremediği her dakika için gözyaşlarını döker yollara ve dilin her saniye onun adını sayıklar bir tekerleme uydurmuşcasına. sevgiliden ayrıldığın ilk gece hayatının son gecesi gibi gelir insana.
sevgiliye kallavi küfür edilen bi gecedir. şimdi bırakın "salya sümük ağlanır, yıldızlar dünde var mıydı diye sorulur" falan filan edebiyatını kızlar bunlara kanmaz. haa kanan kızlar varsa da allah onlara akıl versin. romantiği oynamaktan bıkmadınız bir türlü ya.
