sevgili olmak bir insanın en sevdiği kişi olabilmektir. seviyordur güveniyordur özlüyordur paylaşıyordur konuşuyordur dinliyordur derdi olduğunda uzakta iseniz telefonu eline aldığında ilk aklına gelen kişisinizdir mutluluklarını heyecanlarını korkularını her şeyini sizinle paylaşıyordur. bunlar başarı mıdır ? mutlaka. hiç kimse bir başkasını bunları vermiyorsa yani emek vermiyorsa onu sevmez.
başarı değildir , sırf sevgili olunmak adına; sevgili olunmaz. hatta şunu da söyleyeyim. yalnızlık her zaman iyi değildir ama; mecazi anlamda sağlıklı düşünebiliyorsanız, yalnızlıkta başarıdır diyebilirsiniz.
sırf olması adına bir şeyler olmasın ya. gösterişe giriyor bir yerde.
Valla benim için başarı arkadaşlar. 23 sene yalnızdım elime erkek eli değmemişti ama ilk kez sevgilim var hem de sevgilim olduğundan onun da haberi var yani kendi kendime sevgili olmamışım.
insandaki hep daha uzağa attırma isteğinin dışavurumu bunlar.
başarı mıdır?
dur bi düşüneyim aslında olabilir çünkü insan kişisel ihtiyaçlarını karşılamak için bir başkasına ihtiyaç duyar ve onu alıp onun üzerinden tatmine ulaşır.
eğer ulaşabiliyorsa başarıdır diyebiliriz çünkü tatmin mutluluk demek oluyor.
sonuçta insan acıdan kaçar hazza koşar. insan böyle bir yaratık.
Bazı insanlar bu görüşe inanıyor olabilir, ne kadar dillendirmeseler de davranışlarından ve partnerine gereğinden fazla insanların içinde ilgi göstermesinden, sosyal medya da birlikte fotolarını insanların gözüne sokarcasına koymaları altına da "biz mutluyuz" "iyiki varsın" "sensiz yapamam" "birlikte bütünüz" kelimesi altında aslında sevgilisi olmayanlara : "bak benim sevgilim var tamam mı?" dermişçesine bir meydan okuma yatıyor. Artık sevgi reklama dönüşmüş. Onun yok ama benim var hava atarım yanımda süs bebek gibi sevgilimi gezdiririm durumu var ve bu çok yazık çünkü artık sevgiler sahte. Ya tek gecelik oluyor kenarda köşede de görüyoruz.
