ne yazık ki, en yakınımızdaki insanların içinde bile örneklerini gördüğümüz bir konudur.insanların olaylara karşı reaksiyonlarıyla tanındığı gerçegini hepimizin gözüne sokar.
aramayan kisiyi anlarim kizarim ama yinede anlasilabilir bir tarafi oldugunu dusunuyorum ama kizdan ayrildiktan sonra bana gelip kanx nabion derse agzini burnunu kirarim.
sevgilisini de arkadaşlarını da yakın zamanda kaybettiyse, sevgilisini ilk önce bulduğu için eldeki bir kuş damdaki iki kuştan iyidir misali aramayı kesmiş olabilecek kişidir
sevgilisinden ayrılmaması için dua etmesi gereken arkadaştır. sonunda ayrılık olursa ortada sap gibi kalacak arkadaştır. hele bunu yapan bir de en iyi arkadaşınızsa insana ayrı bir koyar. (bkz: beni aramayanı ben hiç aramam)
haysiyetsiz, vefasız arkadaştır. ulan bir kız buldun, çıktın, zaman ayırdın bir şey diyen yokta, insan bi arar bi hal hatır sorar... ama neyse lan hala en iyi arkadaşımsın...
böyle bünyeler sevgili bulunca en yakın arkadaşlarının yüzüne dahi bakmazlar. anca bayramda seyranda çekilen mesaja cevap verirler. ama sevgilinden ayrılınca da öyle bi g.t olurlarki kendilerini arkadaşlarının yanında bulurlar. o salak arkadaşlar da teselli etme görevini geleneksel hale getirirler. *
