Roman, Gebze’ye bağlı Cennethisar’da eski, büyük, sessiz bir evde başlar. Evin sahibi yaşlı, yalnız, acılı bir kadındır: Fatma Hanım [roman boyunca Büyükhanım ve Babaanne olarak da anılır]. Evin bütün işlerinden cüce Recep sorumludur. Büyükhanım'ı yedirip içirmek, kaldırıp yatırmak, bulaşıkları yıkamak, evi silip süpürmek, çarşıya gidip gelmek hep onun görevidir. Büyükhanım'ın üç torunu bir hafta kalmak üzere ertesi gün buraya geleceklerdir. Bunun için evde yapılması gereken hazırlıklar tamamlanmıştır.
orhan pamuk'un okuduğum ilk iki kitabı kara kitap ve kar'da da yaşadığım, %30-40'a gelene kadar sıkıldığım ve sonrasında keşke bitmeseydi dediğim kitabı oldu.
en keyif aldığım bölümler metin'in gözünden okuduğum bölümler oldu. en iyi gördüğüm bölüm de zaten çok uzun tek paragraf ile bitirdiği metin'in bölümü oldu.
babaanne fatma'nın bölümlerini de çok başarılı bir şekilde işlemesine rağmen neden nilgün'ün gözünden bir bölüm okumadığımızı merak ediyorum. okumayı en çok istediğim bölüm o olurdu kesinlikle.
Orhan Pamuk'un en sessiz romanı, karakterlerin kendi ağızlarından konuşturuldukları bir tek Nilgün'ün konuşturulmadığı -Orhan Pamuk feminist bir hassasiyet mi gösterdi acaba?- kanımca en iyi romanlarından biri. Tüm karakterleri gayet içerden aktarması da yazarın başarısına işarettir. Beni çok sarsmış, romanın sonu içime oturuvermişti.
inat edip bitireyim dedim ama olmadı. yok olmadı ya olmadı bitmedi. bu kadar kötü bir üslup olamaz. ımdb puanı 9 olan ama beğenilmeyen filmler gibi. 'hay amk bu muydu yani' dedirten bir kitap. neyse emeğe saygı diyeyim bari başka birşey söylemeyim.
orhan pamuk'un yazmış olduğu kitaplar arasından bence en güzeli. okunmaya değer. güzel bir kurgusu ve değişik bir anlatımı var. olaylar iç içe sonunda devrimci kızın öldürülmesi koyuyor tabi.
kalabalık eve alışanları bir süreliğine rahata kavuşturacak ama geçmişi aratacak evdir. ne gelen vardır ne giden. belki de dünyanın en ortasıdır ama hayat yoktur.
beş karakter: fatma hanım, recep, faruk, hasan, metin. roman bu beş karakterin ifadeleri ile sürüyor. cennet hisar' da köhne bir köşk. imparatorluğun hararetli yıllarını yaşamış eski istanbul ailesi. fatma hanım, doktor selahattin' in talat paşa tarafından sürgüne gönderilmesi ile istanbul dışına çıkar ve 70 yıl geri dönmez. selahattin bey hürriyetçi, ittihatçılarla kavgalı bir jön türk; fikriyatı ve kavgası batıcılık. zihninde hiçbir ilahi kutsal' a yer yok, kudsiyeti bilim olan bir materyalist. darvine biat etmiş bir mürid. o kadar ki soyadı "darvinoğlu".
darvinoğlu ailesinin gebze-cennet hisar-darıca da geçen 1 haftası. selahattinin gayrı meşru çocukları cüce recep ve sakat ibrahim, ibrahimin oğlu hasan; selahattin' in tek oğlu doğan' dan olan, faruk, metin nilgün... babası ve dedesi gibi yoğun efkarına rağmen kendini alkole vermiş faruk, sakin bir devrimci olan nilgün, amerika ve zenginlik hayali ile yaşayan metin.
"darvinoğlu" ailesinin gayrimeşru mensubu ülkücü hasan' ın lider olma peşindeki sokak faaliyetleri..rüşvet toplama, duvar boyama, mekan basma gibi 80 öncesi eylemler.
imparatorluktan, 12 eylül' e uzanan renksiz bir hayatın akıcı romanı. orhan pamuk elbette, çirkin bir ülkücü profili yanında, entelektüel bir devrimci ruhu tasvir etmeyi ihmal etmemiş. (şaşırmadım; ama takılmadım da)
selahattin bey' in ansiklopedi serüveni son derece ilgi çekici. batılı seleflerine özenip, din ve yaratıcı gerçeğini yok etme çabasında, modernleşmeyi ve gelişimi buna bağlıyor. jön türklerin ve erken dönem cumhuriyet aydınlarının bu büyük yanılgılarla dolu telakkisi, "selahattin darvinoğlu" karakteri ile müthiş bir şekilde özetlenmiş.
fatma hanım' ın hala 1900' lü yılların istanbul' unda, mesire alanlarında kalan muhayyilesi, gelişen ve değişen dünyaya aldırmıyor. yılda bir torunlarının ziyareti ise yaşam kaynağı.
hasan' ın, nilgün' e olan ümitsiz aşkı, ülkücü ağabeylerine olan korkusu ile birleşip beklenmedik bir cinayeti ortaya çıkarıyor.
orhan pamuk' un ikinci romanında bu gri hayatı okunur kılan şey, sanırım dialogların ve karakterlerin gerçekliği.
olayları her karakterinin ağzından süren, her karaktere ayrı ayrı hak verdiren, karakterlerin hepsinde biraz insanın kendini bulduran harika bir orhan pamuk romanı.*
sessiz bir ev, iç seslerin gürültüsünden durulmuyor. ruhu olan bir ev, bir yaşlı kadınla, geçmişi de sırtlanmış bir cüce şimdiye taşıyor. garip bir tat. bir şey gibi... güzel, kötü, hiç biri.
Orhan Pamuk un üslübu en sade olan kitaplarından biridir. Zira pek çok kitabı okurken insanı yorar; kara kitap, yeni hayat, benim adım kırmızı ama okumaya değer eserlerdir.
Orhan Pamuk'un en az sözü edilen ve en güzel romanı.Bütün karakterlerde Orhan Pamuk'un kendine ait en samimi en gizli parçaları saklı,bunları keşfetmek ve ortak hislerde birleşmek apayrı bir zevk.Orhan Pamuk tek bir roman yazmış olsaydı ve o roman 'sessiz ev' olsaydı,bu en sevdiğim yazar olmasına yine yeterdi.
" ... bu lanet olası istanbul denen kerhanede artık zaten duracak değilim " sf 21.
" fatma, bir gün suyun formülünün a$ iki olduğunu buldukları gibi uykunun da formülünü bulacaklar. tabii bizim hımbıllar değil, gene ne yazık ki avrupalılar bulacak " sf 16.
".. Amerika'ya gidince hemen, kimsenin aklına gelmeyen, çok basit, ama çok temel bir fiziksel buluş yapar ve hemen einstein'ın ilk buluşlarını yayınladığı analen der physik dergisinde yayınlar ve bir anda kavu$tuğum ün ve paradan sonra, bizimkiler bana bulduğum ve fıralttığım füzenin sırlarını ve formüllerini, hadi ne olur, yurtta$alrına da ver de yunanliların kafalarına füzeleri yağdıralım diye gelirler ... " sf 198.
"...ne ? bunlar bizde eksik olanların listesi. deniazltı, burjuva, resimsanatı, su buharı, satranç. fabrika, profesör, disiplin. gülünç değil mi ?
biz de lüzumsuz derecede fazla olanlar şunlar; adam, köylü, memur, müslüman, asker, kadın, çocuk. bunlar gülünç gelmiyor bana; kahve, iltimas, tembellik, küstahlık, rü$vet, uyuşukluk, korku hamal. demokrat bile değilmiş bu adam. minare, şerefe, kedi, köpek, dilenci" sf 239.
