Anlar rolu yapan bi yigin insan var . Ama anlammalarida normal ben karsimdakini ne kadar anliyorum ki ? Birazda herseyi anlatmamaktan kaynakli anlasilmamak. Guvensizlik ikinci bi dil gibi soyleyeceklerim hep besten bire bazen hice dusuyor. Bende anlatmaktansa dinliyorum daha kolay .
"Ben bir paradoksum. Mutlu olmak istiyorum, ama düşündüklerim beni üzüyor. Tembelim, ama hırslıyım da. Kendimden hoşlanmıyorum, ama kim olduğumu seviyorum. Umursamadığımı söylüyorum, ama aslında umursuyorum. Dikkat çekmek için can atıyorum, ama fırsatını bulduğumda bunu boş veriyorum. Ben çelişkili bir çelişkiyim. Daha ben kendimi çözemezken, kimsenin bunu yapmasına imkân yok." -unknown.
Biraz ergence gelebilir ama şu an beni anlayabilecek kimse yok. Zira ben bile kendimi anlayamıyorum. Tadım yok, sebebini bulamıyorum. Bir sıkıntı yok, ama çözemediğim bir sıkıntı varmış gibi. Aşk acısı çekmiyorum, ama sanki sevgilim varmış da beni terk etmiş gibi.
Böyle anlamsız, saçma sapan bir kafada olan insanı kim anlasın. Anlaması anormal olur asıl.
