mutsuz öldü der inci aral onun için. yeterince tanınamadığından dem vurulur. kendisini en çok tanıtan, sait faik öykü ödüllü kitabı haziran(1972) dır. ancak sonrası gelememiştir, içindeki karanlık ona güçlü edebi yeteneğini sergileyeceği sözcükleri, bu sözcükler de ona sonu gelmez girdaplar açacak karanlığı getirmiştir. hayata küsmüş, hayata küsmesinin sorumlusu olarak edebiyatı görmüş ve son olarak edebiyata küsmüştür, yazmayı bırakmıştır.
"yazmam gerek." demişti güzel yazar.
"dergiler için ya da kitap olarak basılsın, başkaları okusun diye değil, yaşamın bana haklı ya da haksız öyle gelen saçmalığından, giderek başkalarının yaşamında bulduğum ve bunalımını duyduğum anlamsızlıktan kurtulmam için yazmam gerek."
bu sabah papirus dergisi ınstagram sayfası sayesinde tanıdıgım yazar. 1999 yılında vefat etmiş. sanırım bugün de doğum günüymüş.. kutlu olsun diyelim..
"Kaçmak... Analık, komşuluk, mahalle denen kısacık ipleri kopararak lacivert ve pırıl pırıl gökyüzünün altında, şu bıçak gibi kesen, soğuk ama tertemiz havada, işleri güçleri koşup eğlenmek..."
