hayatımda bombok şeyler kadar güzel şeyler de var. eskiden çok üzülür, zırt diye etkilenirdim bunlardan. şimdi bakıyorum kendime, umrumda değil. hani umursamazlık, nötr bi hal değil. bildiğin mutluyum. atlayasım, zıplayasım, çiçeklere koşasım falan var ahahahs. kötü bişey olduğunda amaan ya nolcak deyip devam ediyorum. üstüme extra gavat genişliği, emekli amca rahatlığı, çocuk umursamazlığı geldi.
düşününce mutlu olmak için sebep bulamıyorum. kendimi motive edecek, hayat iyi yea diyecek sebep bulamıyorum. sebepler yok ama sonuç var. niye mutluyum?
şimdi, bulduğum izah muhtemelen manik bi dönemden geçiyorum (bi sene mi yuh). ya da büyümek mi böyle bişey? dertler daha mi minik gözükür insana?
allah bozmasın sinek kardeş.
inşallah bi noktada terse dönüp aniden bi delilik yapmam ansna. ahaha.
