Son yıllarda ara da bulasınkidir. Bu internet denen illet yüzünden gençler birbiriniz bozmayı matâh bir şey bellemektedir. Birbirini bozup Nasıl kapak yapar karşıdakini gömerim derdinler. Karşıdaki kişiye saygı duyayım kırılır mı incinir mi diye düşünmek hiç yok. Yazık gerçekten yazıp çol çocuğu karşına alıp iki muhabbet edelim diyorsun ergen ergen saygısızca konuşup geriyor pezevenk. Olm biz böyle değildik lan şimdi dışarda oynayan bebe görmüyom ben amk sahi nerede bu çol çocuk hiç mi sıkılmazlar bilgisayar başında en son bir fıkrayı bilgisayardan başka nerede duydular? Konu dağıldı saygı diyorduk saygı önemli Aziz'im benim için hala önemli gösterilmese de biz göstermekten vazgeçmemeliyiz. Varsın o göt Lale'si değerini bilmesin.
insanda bulunması gereken değerlerin başında gelir. saygı olmadan huzurlu bir toplumda yaşamak mümkün olmaz. saygı günümüzde o kadar geri plana atıldı ki artık insanlar birbirlerinin haklarına saldırırken utanmıyor bile.
günümüzde hayatımızın her alanında kaybettiğimiz, kullanmadığımız duygudur. evliliklerde, günlük yaşantıda olsun kullanılmıyor böylesine önemli bir kavram kullananlara ise deli gözüyle bakılıyor normal değilmiş gibi.
empati kurarak bir şeye karşın anlayışlı olmaktır veya değildir. şu bir gerçek ki duyusal olarak fark edebileceğimiz kadarıyla -belki ben de dahil olmak üzere- sözlükte pek rastlayamadığımız şeydir.
Sonrasını neil gaiman'dan dinliyoruz:
If our own government guarantees freedom of speech but other governments can undermine that freedom on our own shores, our Constitution is in jeopardy: the civil liberties of Americans are guaranteed only so long as no one else objects to them.
kendi kendimize sıkça cevabını bilmediğimiz sorular soruyoruz ya, çoğunun cevabı.
saygı.
bunu şurada yazdıklarımızdan tutun da sevgilimizle, kardeşimizle veyahut dostumuzla olan ilişkimize kadar söyleyebilirim. ne yazık ki ne birbirimize ne doğaya ne de hayatlarımıza saygı duyuyoruz. bize duyulmayan saygı nefreti körüklüyor, başkasına saygı duymayarak, onu yaralayarak nefretimizi boşaltmaya çalışıyoruz. bunun başı yok, sonu yok. zincirleme hepimizi esir almış bir saygısızlık hali var.
saygı duyun benim fikirlerime, yazdıklarıma. ben sizinkilere. siz benim hayatıma saygı duyun. hatama gülün geçin. ben de size...
sokakta, daha geniş kapsamıyla halk içinde hiç kalmamış duygudur. yolda nasıl yürüneceğini bilmeyen, bağıra çağıra insanları rahatsız edenlerden mi, trafikte küfrün en alasını edenlerden mi; banka da sıra beklemeyi bilmeyenlerden mi, hastane binalarının içinde dahi çöpü gelişi güzel yere atanlardan mı, sokakta yürürken sümkürenlerden mi, tükürenlerden mi, etrafında insanlar olup olmamasına aldırmayıp hiç duyulmadık küfürler eden gençlikten mi beklemeliyiz saygıyı? bizim kendimize saygımız yok ki başkasına olsun. kendimizi her şeyden herkesten üstün görmeye devam. bu pembe rüya nasılsa bir gün biter.
