saygı

sokakta, daha geniş kapsamıyla halk içinde hiç kalmamış duygudur. yolda nasıl yürüneceğini bilmeyen, bağıra çağıra insanları rahatsız edenlerden mi, trafikte küfrün en alasını edenlerden mi; banka da sıra beklemeyi bilmeyenlerden mi, hastane binalarının içinde dahi çöpü gelişi güzel yere atanlardan mı, sokakta yürürken sümkürenlerden mi, tükürenlerden mi, etrafında insanlar olup olmamasına aldırmayıp hiç duyulmadık küfürler eden gençlikten mi beklemeliyiz saygıyı? bizim kendimize saygımız yok ki başkasına olsun. kendimizi her şeyden herkesten üstün görmeye devam. bu pembe rüya nasılsa bir gün biter.