asabımı bozan eylemdir. sayfaları kıvrılmış kitap gördüğümde okuyamam ben, o yüzden kitaplarımı verdiğim insanlara da hep tembih ederim kıvırma sayfaları ayraç kullan diye.
nerde kaldığımı belirtmek için değil de daha sonra dönüp tekrar okumak istediğim bölümleri işaretlemek için yaptığım şeydir. ayrıca ben kitapların bu amaçlı buruşturulmasını hakaret veya saygısızlık olarak görmüyorum. bilakis çok hoşuma gidiyor birilerinin bu tarz eylemlerde bulunması. kitabı okurken daha önceden birinin sayfanın kenarına kitapla ilgili aldığı bir notu görünce bi acayip oluyorum. seviniyorum hatta.
kitap ödünç vermeyi güçleştiren eylemdir. ben gözüm gibi bakıcam, alacak biri -geri getireceği de meçhul- katlaya katlaya okuyacak. bir de bunun ıslatıp getiren modeli var.
hafızasına güvenmeyen insanların yaptığı iş. kaldığı sayfayı veya bölümü en fazla 2-3 gün sonra unutan insana hiçbir şey katamaz zaten o kitap. unutur gider veya bölük pörçük hatırlar o kitabı, bitirdikten 1 hafta sonra.
eskiden karşı olduğum ama şimdilerde sıkça uyguladığım şey. ayraçlar kitabın arasından çıkıp düşebiliyor ama sayfayı kıvırınca kesin olarak nerede kaldığınız belli. tabi kütüphaneden aldıklarıma değil kendi kitaplarıma uyguluyorum. parası neyse verdik.*
