Savaşa gitmemiz buyruldu
“Toprak için aslanlar gibi dövüşün” diyerek
Toprak için! Ama kimin toprağı? Söylenmedi bu
– Dere beyinin toprağı olsa gerek!
Savaşa gitmemiz buyruldu
“Özgürlük adına” diyerek
Özgürlük adına! Ama kimin özgürlüğü? Söylenmedi bu
Halkın özgürlüğü olmasa gerek!
Savaşa gitmemiz buyruldu
“Bizden” dendi “yardım bekliyor müttefik uluslar”
Ama en önemli şey unutuldu:
Kimin cebine girecek banknotlar?
Savaş kimisi için hayatla ödenen bir fatura
Milyonluk kazançtır kimisine
Çocuklar, daha ne kadar –
Katlanacağız bu ağır işkenceye?
-herhangi bir şeyle herhangi bir şekilde verilen mücadele..
-karşılıklı zararlı çıkma durumu..
-daha çok sorun çıkartan çözüm..
-seviyesizlik belirleme sınavı..
vikipedi'den aldığım zoraki tanım: "Savaş veya harp; ülkeler, bloklar ya da bir ülke içerisindeki büyük gruplar arasında gerçekleşen topyekün silahlı mücadeledir."
montaigne savaş hakkında şöyle bir şeyden bahseder: devletlere bile fazla mutluluk, refah iyi gelmez. bir süre sonra halk kendi içinde çatışmaya başlar. bu yüzden devletler de sağındaki solundaki devletlere çatar. hatta birçok halk, iç savaş yerine başka bir milletle çatışmayı daha tatlı bir bela olarak görmüştür. montaigne ise bu durumu doğru amaç uğruna yapılan yanlışlar olarak değerlendirir.
şahsen ben de buna katılıyorum. devletler stres atmak istercesine başka devletlere bulaşıyor. bir musibet, bin nasihatten iyidir mantığıyla da halk zor zamanları görüp bir araya geliyor. kendi arasındaki çatışmayı unutuyor. ama nihayetinde sorunları çözmek için yanlış bir yol. benim her daim temennim yurtta sulh, cihanda sulh olması.
Ey Benito Musolini! Ey gayet yüce,
italyanlar başvekili muhterem Düce!
Duydum ki, yelkenleri edip de fora
Gelecekmiş orduların yeşil Bosfora.
Buyursunlar... Bizim için şavaş düğündür;
Din Arab'ın, hukuk sizin, harp Türk'lüğündür.
Açlar nasıl bir istekle koşarsa aşa
Türk eri de öyle gider kanlı savaşa.
Hem karadan, hem denizden ordular indir!
Çarpışalım, en doğru söz süngülerindir!
Kalem, fırça, mermer nedir? Birer oyuncak!
Şaheserler süngülerle yazılır ancak!
durağanlığın hakim olduğu dünya için ihtiyaçtır. savaş, ihtiyaçlardan doğar ve dönüşümün (marx'ın sözünü ettiği dönüşüm) en etkili adımıdır.
"sizlere çalışmayı değil, kavgayı öğütlüyorum. sizlere barışı değil, zaferi öğütlüyorum. çalışmanız bir savaş, barışınız bir zafer olmalı." *
krizler kadar toplumun gerçeğidir. savaşmayan devlet yoktur, hatta devletler bile kanla kurulmuştur. kan dökmek toplum olmanın bilincinde vardır ve devletin dilidir bu.
hatta şiddet hak doğurur felsefesiyle hareket eden terör grupları kan döke döke devlet tarafından dikate alınmıştır.
senin olanı bile sana vermeyen bir otoriteden istediğini almak için savaşmak zorundasındır.
kötü olduğu tartışılabilir fakat gerekli olduğu tartışılamaz.
savaşlar olmasaydı dünya şu an olduğundan çok geride olurdu. insanlık birbirleri ile mücadele içerisinde iken gelişme göstermiştir. savaş zeka işidir ve kaçınılmazdır. önemli olan öncesinde ve savaşta nasıl davranılması, neler yapılması gerektiğini bilmek ve kazanmaktır. herkes eşit olamaz. ham madde kullanımı verimliliği arttıkça nüfus da aynı oranda artmıştır. değişen bir durum söz konusu değildir.
en saçma şey. ne kadar primitif varlıklar olduğumuzun resmen bir kanıtıdır savaş ve günümüzde hala bazı sebeplerden ötürü yaşanıyor olması gelecekte bir gün o sebeplerin yok olmasıyla yaşanmayacağı anlamına gelmiyor. bunun daha belki de galaktik, sonrasında evrenler arası boyutu olacak. bugün petrol için, yarın yıldızların enerjisini kimin sömüreceği üzerine olacak. savaş hiç bitmeyecekmiş gibi sanki.
