Normal şartlarda bilincimi kaybetmek korkumdan ötürü alkolü ağzıyla tüketen tayfada yerim sabit ama hayatımın frenlerini bulamadığım şu ara baya baya ihtiyaç duyduğumu hissettiğim beyin cortlaması.
Sırf keyiften veya üzüntüden içtiğim oluyor tabiki de o durumlarda sarhoş olmayı tercih etmiyorum. sarhoş olmak için içmek çok ayrı bir şeydir. güzeldir. iyidir.
olamıyorum. kafamın çalışması en ufak sekteye uğramıyor, fikirlerim değişmiyor, yumuşamıyor ve yahut duygusallaşmıyorum. olmak istemediğim, olmamaya ihtiyaç duyduğum ben olmaya devam ediyorum yani sizin anlayacağınız. bu da benim lanetim galiba.
Kimine göre keyif (ben), kimine göre anlık kurtuluş, kimine göre zafere giden yol.
Sarhoş olmayı ve çevremdekilerin sarhoş olmasını severim. Böylece içip dağıtan insanları ayıklayabiliyorsun. Kendini gerçekten ispatlamış ve başarmış biri sarhoşken de aynı oluyor. Çoook insanın o yavşak gerçek iç yüzünü ayık iken göremeyip sarhoş edince gördü bu gözler. Şiddetle tavsiye ederim.
Hatta bir adım öteye taşıyayım, sevdiceği sarhoşken görmediysen o ilişkiden çekin, o gerçek yüzün ortaya çıkmasını sağla. Çirkef mi, bencil mi, duygusal mı, aşk insanı mı, kin kusan mı görürsün.
Özel sebepler dışında ossuruktan sebepler ile içmeyenlerden de kaçının. içindeki sapığı, karaktersizi kontrol edemeyeceğinden korkma ihtimali yüksek...
Bazıları olmanın değil etmenin peşinde, kollayın kendinizi kızlar. Her ne kadar sarhoş olup götürülmeyi isteseniz de kime gittiğinizi bilin. Güme gitmeyin * )
ayıkken bile olabilir.
sarhoşluk parlak yıldızlar altında aklın göğünden kayan birer düşünce tanesine dönüşmek değil midir? beyin düşündükçe mahmurlaşır, mahmurlaştıkça düşünür. delilerin yaşadığı öfori bundandır, düşünmenin verdiği sarhoşluktan.
