Türk yapımı 2009 yılına ait "UMUT" FILMI VAR. bu kadar arabesk film olamaz dersiniz ama niye zırıl zırıl agladığınızı bilemezsiniz ve o ağlamayı durduramazsınız. Kendinizden utanırsınız bu filmi izleyip ağladığınız için en son.
Bir de güney koreliler ve hintliler bu aglatma işini cok iyi beceriyor. Herhangi bir dram filmlerini seçip zırıl zırıl ağlamak garanti.
salya sümük ağlama eşiğinize göre değişir ama to the bone (2017) travmalarımı kaşıyıp beni ağlatmayı başarmıştı. bilhassa annesiyle olan sahnesi. hachiko (2009) zaten denmiş ama tekrar etmekte fayda var.
yalan olmasın ben de ayla'da (2017) hüngür şakır ağlamıştım ama biraz da o niyetle girmiştim filme. a walk to remember (2002) yanlış zamanda yanlış yerde .mınıza bile koyabilir.
öte yandan insanı sinirden ve "ulan sonumuz böyle mi olacaktı" diyerekten ağlatabilecek, kate winslet ablamızın göz doldurduğu the dressmaker (2015) The Faults in Our Stars (2014) klişe olabilir ama a walk to remember gibi bu da beklenmedik yerde ağzınıza vurabilir. babam ve oğlum'a ağlamazsanız hiçbir şeye ağlamazsınız kalpsiz köpekler. the green mile diyorum ve ağlama çıtasını arşa çıkarıyorum. canım kardeşim (1973).
bir de anime severler için ghibli'den çıkmış en hüzünlü yapım, ateşböceklerinin mezarı (1993).
Ah müjgan ah . Sadri alışık. Ben bu filmi izleyince hep ağlıyorum. Sadri alışık da güzel ağlıyor . Erkeklere ağlamak yakışmaz ama ona yakışıyor.
Film klasik yeşilçam filmi ama ihanet aynı ihanet . Yıllar geçse de sevgisini ve kendini paraya satanlar yine oluyor.
