hep dayattığı role büründüm ben mutlu olmasını istediklerim için . Dönen dolapların ışıklı süslerine baktım hayranlıkla. Arkada çevrilenlerden kaçırdım gözlerimi, inadına alanen yapıldı her şey aptal cesaretiyle.
Yapılan pisliklerin ağzımdan dökülmesine izin vermedim kezzap misali tükürülesi sıfatlara. Kirlenmesin, yıpranmayalım diye.
Ama bugün kaybettim dirayetli duruşumu. Ne olacaksa olsun, üzülmedim.
benim için en ağır küfürlerden daha etkili bir laftır.
biri bana bunu söyleyeceğine sinkaflı konuşsun daha iyi. bunu duyduğum zaman taşşak oğlanı, idare edilesi görmezden gelinesi bir mal, hiç bir saygınlığı olmayan, ciddiye alınmayacak bir ezik gibi hissediyorum kendimi. evet, tam olarak bu duyguları yaşıyorum ciddi ciddi söylendiğini hissettiğim zaman.
ve peşi sıra kendimi kanıtlamam gerektiğine inandığım için, o lafı edene içten içe aslında zannettiğinin aksini görene kadar terör estiriyorum.
ne safı amına koyim yaa, sikerim tahtanızı iyilikten maraz doğar diye boşa dememişler.
