birkaç kez kendimi götürmüşlüğüm vardır. tam bu covid mevzusundan 2-3 ay önce korkunç bir solunum yolları enfeksiyonu geçirdim. belkide ilk covid geçirenlerden birisi bendim bilemiyorum o zaman ismen yoktu daha bu virüs. acile götürecek kimsede yok mecbur kendi kendimi götürdüm oksijen verdiler serum bağladılar. o kadar oksijeni yiyince kafam bayağı güzel olmuştu *
birkaç kezde komşuları götürdüm. gecenin 3 ünde 4 ünde çok acayip hissediyorsun kendini. sen evinde rahat rahat uyuyup dünyadan haberin yokken hastanelerde, acilde insanlar neler yaşıyor onları görmek insanı çok fazla geliştiriyor silkeleyip kendisine getiriyor. tavsiye ederim gecenin kör karanlığında hiçbir şeyiniz yokken bile arada bir acile gidin insanları gözlemleyin. hayata bakış açınız değişecek emin olun.
Allah herkesin yardımcısı olsun, kimse sağlıkla imtihan olmasın.
sabaha karşı acile gitmek,
sabaha karşı bir sevdiğini %10 çıkar denen bir ameliyata sokmak..
ama hiçbiri hastaneye kefenini götürmek,
morgdan gasilhaneye bir poşet içinde kucağında taşımak zorunda kalmak,
buz kesmiş yüzüne son kez dokunmak değil.
endişeli bekleyişten sonra, doktorun akademik terimlerle hastanın hakkında konuyu uzatarak laf geveleyip bilgi vermesi, az sonra size söyleyemeye çalışacağı ''kurtaramadık'' veya başınız ''sağolsun''a kapı aralamakmış, gördük.
endişeli bekleyişten sonra, doktorun akademik terimlerle hastanın hakkında konuyu uzatarak laf geveleyip bilgi vermesi, az sonra size söyleyemeye çalışacağı ''kurtaramadık'' veya başınız ''sağolsun''a kapı aralamakmış, gördük.
