Bugün bir kadın beni hamile sandı ama hiç üzülmedim. Hatta eve gelip dana gibi yedim. Eskiden olsa çok ağlardım. Bu ruh halini çok sevdim. Nedensiz bir mutluluk var üzerimde. Bipolardan kaynaklı muhtemelen.
işten eve dönüyordum. Ben otobüsten inerken bir amca da aynı kapıdan binmeye çalışıyordu ve bana "bir dakika beyefendi!" dedi.
Keşke hamile sanılsaydım.
Günlerdir yüzümüz gülmüyor, bir şeyler yiyip içerken utanıyorum, kombiyi açarken utanıyorum, insanlar günlerdir soğukta hayatta kalmaya çalışırken ben ve diğer insanlar evlerinde konforla yatıp kalkıyoruz, bilmiyorum ama böyle hissediyorum.
tek başına iyiyim, kalabalık artınca, herkes kendini övmeye başlayınca bir şey oluyor. yoksa müzik, çay, kahve, kafa dinleyince ruhun sakinliği yetiyor.
Karnım tok ama canım tost istiyor xd. Çok ilginç ya. Yapmak zor geliyor onu geçtim. Yapsam bile yemeye yer yok midemde. Hiç böyle olmamıştı. Aşeriyom mu ne?
