annemin vefat etmeden 2 gun once;
seni gelinlik icinde gorupde gitsem su dunyadan baska birsey istemem demesi beni cok aglatmisti. ne zaman o an aklima gelse kotu olurum.
Sons of anarchy de cok sevdigim bi karakterin olumune... kiz gibi hungur hungur agladim be sozluk. hala da aklima gelir youtube dan acar videolarini izlerim. isim vermiycem belki izleyen vardir spoiler olmasin simdi.
babamın benim için her şeyi yapabileceğini gördüğüm andır.
5 ya da 6 yaşlarındayım. babamla birlikte çarşıdan dönüyoruz. babam bizim evin karşısında bir tanıdığını görmüş. gidiyoruz yanına konuşuyoruz. ama benim aklım yeni aldığımız ayakkabılarda. hemen eve gidip onlarla koşturmak istiyorum. babamı çekiştiriyorum birçok kez. her seferinde tamam diyor. elimden sıkı sıkı tutuyor sanki hiç bırakmayacak gibi. babamın boş bir anını bulup yolun ortasına atlıyorum. ne sağıma ne soluma bakıyorum. benim için tek hedef var o da yolun karşısındaki evimiz. bir an babamın dur diye bağırdığını hatırlıyorum. hepsi hayal gibi ama. sonra arkamdan biri beni ittiriyor. yolun öteki ucuna düşüyorum. kalktığımda babamı görüyorum yerde. hemen hastaneye götürüyorlar bizi. ağlamaktan önümü göremiyorum. doktorlar bir şeyim var mı diye etrafımda dolaşıyor ben ise gözümü babamdan ayırmıyor, baba diye hıçkırarak ağlıyordum. yanımda döndü bana baktı. merak etme hiç canım acımadı dedi bacağına dikiş atılırken. biliyordum acıyordu canı. ama onun için önemli olan bendim. bende ise küçük bir iki sıyrık dışında hiçbir şey yoktu. eve dönerken babamın elini sıkı sıkı tuttum. bütün gün hatta gece bile yanından ayrılmadım. bugün bile karşılıklı oturup konuştuğumda dayanamam ağlamaya başlarım. allah'ıma şükürler olsun o gün babamı korudu. önceleri korkardım taksilerden. ama ne zaman babam yanımda olsa korkmam artık hiçbir şeyden.
ağlamak deyimi bende kaybolmuş birşey sözlük. Asker adamın evladı olunca duygusuzluklarımız daha ağır basıyor. hatırladığım En son ağlamam 5 sene öncedir. O da haksızlıktan.
her an ağlayabilirim, kendimi üzgün ya da kızgın hissettiğim her an. bazen de kendimi yeterince ifade edemediğimde ya da ifade edemeyeceğimi düşündüğümde.
Yanında büyüdüğüm, kendimi bildim bileli baba dediğim Dayımın vefatında.
Sabaha kadar avaze tenhayi dinleyip elim ağzımda için için ağlamıştım 5- 6 saat. Hıçkırarak değil, sesimi bastırarak, nefessiz kalacak şekilde.
Bir de o.
O işte. Yazdırmayın adını.
ilk bırakıp gittiğinde. Oralarda yakında bir park vardı, elimle ağaçtan destek alıp ağlamıştım bir az.
Onun dışında düşünce bile ağlamayan bir çocuktum. Erkekler ağlamaz, kural sert.
Az önce evdeki son pirinç ve yağ ile pilav yaptım. Içine patates ve soğan da koymuştum tat olsun diye ama suyu ve tuzu fazla kaçırmışım. Hem lapa hem tuzlu oldu. Şimdi gözümden akan yaşla arap kağıdı ıslatıyorum tütün saracam. Dertliyim üzerine gelme sözlük.
