aslında farkı temel anlamda yoktur. nitekim travma yaşadığımızda bozulan psikolojimiz biyolojimizi de etkiliyor. bu yüzden bu ikisi birbiriyle ilintili. çünkü biz hem biyolojik hem de psikolojik canlılarız. hatta toplum bize doğrudan görünmez kablolarla bağlı ve o toplumda var olan davranışlar bile bizi biyolojik olarak etkileyebilir.
o yüzden acı acıdır, ruh babandır.
Fiziksel acı, dayanamayacak gibi olursan hastaneye gidersin halledilir, ruhsal acı bildiğin bataklık, battıkça batarsın, leş gibi bi şey. Aman ali rıza bey mutluluğumuz bozulmasın.
Her turlu fiziksel acinin kazanacagi gercektir. Simdi ruhsal acida elbette kotudur. Fakat fiziksel acinin yanindan bile gecemez. biz insanlarin gunumuzde acı eşigı oldikca azdir. Bir dis ağrisina bile cogu zaman dayanamiyoruz. Omur boyu suren ve tedavisi mumkun olmayan bir eklem agrisina yakalandiginizi dusunsenize. Her an ama her an o siddetlii aciyi hissediyorsunuz. Surekli akliniz orada. Zaten boyle bir olay otomatik olarak ruhsal psikolojinizide etkileyecegi icin iki aci turunede sahip olacaksinizdir.
fiziksel acı somut olduğundan temiz yenebilir bir acı,ruhsal acı tanımlama güçlüğü, anlamsizlasma ile korkutucu bir hal alıyor. Bir yerden sonra şurayı acıtırsam bunu unuturum gibi farklı farklı evrelere geçiyor. Fiziki hissizlik ortaya çıkıyor.akıl hastaları kendilerine neler yapıyorlar.ruhsal acı yenebilir sindirilebilir bir acı değil.uzak olsun.
Yer yer değişir. Birini birine tercih edebilirsin.
Misal; "annem/evladım/sevdiğim ölüp acısını yaşayacağıma, kolum bacağım kopsun." daha mantıklı gelir bize. Fiziksel acıyı Ruhsal olana tercih edebiliriz.
Ama deseler ki mesela kolunun birisini keseceğiz sevgilinden ayrılmazsan. O zaman ruhsal çekeceğimiz acıyı fiziksel acıdan daha az önemseriz.
Buna işkence ile konuşturma örnekleride dahil edilebilir.
Fiziksel acının genelde sebebi bellidir. Ve bir şekilde geçirmenin yolu çoğunlukla bulunur.
Fakat ruhsal acı böyle değildir ne derdinin sebebi bellidir nede derdine derman.
Beraberedir. Acı acıdır. ikisi için de süründüren acılar söz konusudur. Bazen bir karın ağrısı girer ve adamı yamultur. O an hiçbir şey umrunuzda değildir. Bazen de bedeninizden sağlık fışkırırken kafanızın içi çamura bulanmış durumdadır hiçbir şeyden tat alamazsınız. Tiksinti ifadesi kaplar yüzünüzü.
hayatında pek fiziksel acı çekmemiş insanları belli etmiş başlık. eğer bir gün bıcaklanır, sağlam bir kaza geçirip sağ kalırsanız, mermi falan yerseniz ve ya vahim bir hastalığa yakalanırsanız kanser gibi o zaman dersiniz ki ruhsal acıya kurban olayım.
ikisi de bilinci kaybettirebiliyor. Fiziksel olarak kendim yaşadım. Ama kendime 15 dakikada geldim. Tek hatırladığım o an ölmek için yalvarmamdı.
Ruhsal olarak bir tanıdık yaşadı. Eşinin kaybı yüzünden. bayağı delirdi. O dört yıldır ölmek için yalvarıyor. Üzülüyor insan.
Ruhsal acı daha korkunç bence.
bilemedim. Ciddi hastaliklar sebebi ile aci ceken birine ruhum aciyor cok kotuyum demek simariklik gibi gelebilir belki. ikiside kotudur ama fiziksel aci yener diye dusunuyorum.
Fiziksel acı, ilaç, cerrahi müdahale gibi desteklerle daha kısa sürede geçebilirken, ruhsal acı, ilaç desteğine rağmen daha uzun sürede gećer, lakin derin izler bırakır.
Fiziksel acıyı da küçümsemek hata olur elbette, Ölmeyi isteyecek kadar acı vereni vardır.
