nihal atsızın best of u dur. hele ki o güntülü yü tasvir edişi yok mudur... ve güntülü ye yazdığı o geri gelen mektup şiiri adamın amına koyar. osman öztunç yorumu da insana çılgın attırır.
işte o olay şarkı
hüseyin nihal atsız'ın ruhları sarsan,heyecanlandıran,sonunda ne olacak diye meraklandıran bir solukta okunabilen bir kitaptır.
"
--spoiler--
gözlerle günah işlemenin zevkini tattım."
--spoiler--
sonlara gelindiği zaman tanrının huzurunda yargılanıyormuş gibi selim pusat hakkında peygamberlere, büyük komutanlara, tanıdıklarına süaller sorulması zaten tabiat üstü olan bazı olayların iyice abartılması, kitabın nefessiz bir şekilde bitmesine sebep olmuştur.
sevdiğime seveceğime bin pişman halde kitabın son sayfalarını okurken nefsimi birazda olsa terbiye edebileceğimi anlamışımdır. ayşe pusat gibi bir eşim, güntülü gibi bir kızım olsun yeter. şerif de bizim aile dostumuz olsun, yek i de şöför olarak çalıştıralım bu hikaye bende böyle bitsin. mutlu olalım.
ruh adam öyle böyle bir eser değildir, okunacağını bilsem de hakkında paragraflarca yazı yazsam.
Lakin okunmayacaktır.
yine de bir şeyler yazmak gerekli
bu eseri, anlamak her baba yiğidin harcı değildir.
Kitabın başında Mete Han'ın yiğidi burkay vardır, o aşkı için yaptıklarından ötürü lanetlenmiştir lakin bu laneti yüzeysel olarak herhangi biri anlayabilecekken derinlemesine ve içselleştirerek sadece ve sadece Türk kültürünü, türk töresini yüreğinde taşıyan yiğitler delikanlılar anlayabilir.
Ayşe Pusat'ın eşine olan bağlılığını da.
Şeref'in hayal kırıklığını da
Türk kültürünü içerisinde yaşatan Türkler anlayabilir.
Ama her şeyden öte Selim pusat'ın hayatındaki çelişkileri, sonlarına doğru Tanrı'nın muhakemesi anındaki hissettiklerini...
başına bir aşk yüzünden gelen her türlü onursuzluğu, ama onu bu onursuz aşka iten koşulları, boşluğu.
Selim Pusat'ın onursuz da olsa güntülü'ye olan aşkı roman boyunca uzun uzun anlatılır lakin
geri gelen mektup şiiri tek başına o aşkın büyüklüğünü ve güzelliğini dünyadaki bütün kurgu aşklardan da öte etkileyiciliğini özetler. her ne kadar onursuz da olsa!
Gerçi şuan yeni bozulmuş nesil ıssız adam izleyip ona ağlayıp Aşk denen olguyu yorumladığını sanıyor.
Lakin bu roman Güntülü'yle Selim Pusat'ın aşkından öte romandır. çünkü onların aşkı aslında dünyevi zevklerin derin bir sembolizmidir. asıl anlattığı ise Sadece ve Sadece Türkler tarafından anlaşılabilir.
--spoiler--
Leyla, selim pusat'a
okurken ulan bu "yek" neyin nesi diyeceğiniz 2000 yıllık bir aşkın gizli kalmış öyküsü. evet romanın içinde bir de öykü var. atsız'ın edebi şahaserlerinden birisidir.
kişisel yorum: ben kitabı okuduktan sonra hep ayşe pusat gibi bir evdeşim olsun istemişimdir. karşılıksız sevmek, saygı duymak, destek olmak ne demektir görülesi bir karakterdir. bence her türk kızı örnek almalıdır ayşe pusat'ı.
gereksiz ve de anlamsız bir hüseyin nihal atsız eseri. eser bile değil, yazmış işte ne varsa o an ne geldiyse aklına.
kitapta ki en garip şahsiyet açığma kün'dür lakin!
atsiz'in ruhlari sarsan romani. tarihi romanlarindan bile daha guzeldir. ustad bu eserinde yasamanin tek gayesini askerlikte bulan, ordudan siyasi fikirleri sebebiyle uzaklastirilan selim pusat isimli subayin bir bakima kendiyle olan hesaplasmasini konu ediniyor. ogretmen olan esi ayse'nin ogrencilerinden biri olan guntulu'ye olan aski aslinda 2000 yillik huzunlu bir askin hikayesidir.
atsiz'in siyasi kimligi bir tarafa birakilarak okunmasi gerekir. netekim eser genel hatlari ile siyasi bir fikir gozetmeden kaleme alinmistir. ustad'i begenin begenmeyin bu kitabi mutlaka okumalisiniz derim.
bol reenkarnasyonlu, 2 bin yıllık aşkın ve tutkunun mistik bir edayla anlatıldığı, araya aruzla yazılmış müthiş şiirlerin serpiştirildiği, sembolizmden fazlasıyla nasibini almış şaheser. yazarı nihal atsız.
çok bilinen bir kitap olmasa da her okuyanın etkileneceğini düşündüğüm bir kitaptır. okurken sizi alıp götürür, okuduktan sonra bir süre gerçek dünyaya uyum sağlayamazsınız, tıpkı sinemadan çıktıktan sonra izlediğiniz filmin etkisinin devam etmesi gibi.
bildiğim kadarıyla türk edebiyatında türünün tek örneği,bence de mutlaka okunmalı.
