"Sevginin niçini olmaz ki efendim… Düşünsem belki makûl bir sebep bulabilirim. Fakat bu hakikî sebep olmaz. Çünkü biz önce severiz. Sonra sevdiğimiz şeyin güzel taraflarını bulmaya çalışırız. Bu da hodbinliğimizden doğar efendim."
Kalbin benim olsun diyorum, çünkü mukadder...
Cismin sana yetmez mi? Çabuk kalbini sök, ver!
Yoktur öte âlemde de kurtulmaya bir yer!
Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın....
Ram ol bana, ruhun yeni bir âleme girsin...
Yazmış kaderin: Aşkıma ömrünce esirsin!
Aklınla, şuurunla, hayâlinle bilirsin.
Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın..
Sevda gibi bir gizli emel ruhuna sinmiş;
Bir haz ki hayalden bile üstün ve derinmiş.
Gökten gelerek gönlüne rüzgar gibi inmiş,
Bir sır ki bu, ölsen bile asla açamazsın...
Anlatması imkansız olan öyle bir an ki,
Hülyadaki ses varlığının gayesi sanki...
Bak emrediyor: Daldığın alemden uyan ki,
Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın...
Sevda gibi bir gizli emel ruhuna sinmiş;
Bir haz ki hayalden bile üstün ve derinmiş.
Gökten gelerek gönlüne rüzgar gibi inmiş,
Bir sır ki bu, ölsen bile açamazsın...
Bittiğinde derin bir boşluğa sürükleyen kitap. Başından sonuna olacakları bilerek, çaresizliği yaşayarak ve biraz da acı çekerek okursunuz. Selim pusat'a üzülerek, onu eleştirerek, sonra ona sinirlenerek, onu yadırgayarak, tekrar ona üzülerek ve en son da acıyarak bitirdim romanı. En sonunda hiçbir şey hissetmiyordum. Birinin bir yandan her şeyi hak ettiğini düşünüp bir yandan da eseften kurtulması için istek duymaktı selim pusat'a duyduklarım. Mistik bir eser benim için.
Biz belki de şimdi uzak diyarlarda binlerce yıl önce yaşamış bir askerin, kölenin, sultanın ya da bir kralın ruhunun kutusuyuz. iç sesimiz belki de odur. Hologram olarak şimdi belki de geçmiş veya gelecekte bir yerde yaşıyoruz. içimizden geçenler asırlar öncesinin bir yansıması belki de. Bilmiyorum Altan bilmiyorum biz kimiz şeklinde sorgulamaya neden olacak kitaptır.
Hüseyin nihal atsizin severek okuduğum kitabı. Kitabı bitirdikten sonra acayip bir boşluğa düştüm sanki 3 4 gün tesirinden çıkmadım. Adam kitabın sonunda sonsuzluğa karıştı gitti la.
Edit: ben affleck yerine christian bale de oynayabilir bence röle iyi gider.
Kitabın sonunda selim pusat binlerce yıllık bir Türk tarihiyle yargılanıyor. Mahkemenin şekli, onu itham eden krallar, padişahlar, sultanlar, devlet adamları, büyük komutanlar; davanın savcısı Mete ve kendisini savunan yine aşkıyla sınanmış ve ihanet etmiş selim pusat.
Kitaplarda okuduğum en zevkli en hoşuma giden kısımlardan biriydi o bölüm.
Kitap baştan sona çok güzeldi ama 5-6 sayfalık bölüm insanın aklını alacak kadar güzeldi.
Ruh adam, Cumhuriyet döneminin ilk post-modern romanı olup eserin yazarı (bkz: Hüseyin Nihal Atsız)dır. Ruh adam kitabının başkarakterleri yüzbaşı Selim Pusat, edebiyat öğretmeni Ayşe Pusat gibi kişilerdir. Bu romanda Atsız Ata tarafından derin psikolojik tahliller ve betimlemeler yapılmıştır. ruh adam, tahlilleriyle ve betimlemeleriyle Oğuz Atay'ın Tutunamayanlar adlı kitabına benzer.
Romanın en etkileyici cümlesi şudur: "askerlik öldü general!.. sinsi siyasetçilere sırf üniformalı oldukları için asker diyemem!"(syf 44). https://galeri.uludagsozluk.com/r/2320097/+
evli bir adamimiz var. genc guzel bir kadina asik oluyor. aralarindaki o imkansiz aska tanik oluyoruz. sonra adam esime bunu yapmamaliyim, bana yakusmaz deyip yoluna gidiyor.
esini bosasa genc kadin icin ya da genc kadinla sevisse bu hikaye bu kadar degerli ve ozel olmazdi. buyusu bozulur, siradan bir hikaye olurdu.
o yuzden bu kitabi orjinal halinde cok sevdik. -melekli gulucuk-
ruh adam insan olmadığnın farkında. insan diye bir şey olmaz. sen aslında bir ruhsun. Cinlerin bilge olanları da kendilerinin aslında bir ruh olduğunun ve cin bedenlerini bu ruhla kontrol ettiğinin farkında. içinizdeki Tanrısallığı ancak ruh ile aktifleştirebilirsiniz. Bu Tanrısallığı göremeyip kendini kısıtlayanlar çok yazık ediyorlar.
