dünyada yaşanmış en buyuk soykırımlardan birine belçika ve fransa vasıtası ile sahne olmuş acılar ülkesidir. 1994 yılında yaşanmış olması sebebi ile benimde o yılda henüz 15 yaşında olmamdan ötürü yeni yeni internetten araştırıp okuyup ayrıntılı öğrendiğim insanlığımızdan utandığım, kahrolsı avrupadan ,amerikadan , fransadan, belçikadan bir kez daha nefret ettiğim olayların ülkesi. bu olaylardan sadece 1 sene once clinton efendi artık dünyada soykırımlara izin vermiyceklerini haykırmış, ama sadece 1 sene sonra çin'den çok ucuz bir fiyata getirilen binlerce pala ile bıçak ile 1 milyon insan kesilerek öldürülümüş, ve kahrolası BM buna yine seyirci kalmış. belçika ve fransa 1 milyondan fazla insanın ölümüne sebep olan bu olayda resmen insan hayatını hiçe sayarak bir sosyal deney yapmış. işi daha da garipleştiren şimdi bu aynı fransa'nın belçika'nın kalkıp bize sözde ermeni soykrımı hakkında ders vermeye kalkması yaptırım uygulamaya çalışması. sinirleniyorum, üzülüyorum, insanlığımdan utanıyorum. sadece fransa'dan yıllardır neftet etmekte ne kadar haklı olduğumuzu anlıyorum. sadece derisinin rengi yuzunden insan hayatı hiçe sayılmış ruanda'da , umarım herkes bu olayı bir yerlerden araştırırda olaydaki hüznü dramı öğrenir.
2008 yılında naylon poşet kullanımı tamamen yasaklanmış ülke. Öyle ki, dışarıdan gelen turistlerin dahi ellerinde poşet varsa çöpe attırıyorlar. Marketlerinde kağıt torbalar kullanılıyor. Sebep ise naylon poşet doğada çözünmüyormuş.
(bkz: sometimes in april) filminde de işlenmiş olan tutsi soykırımını yaşamış doğuştan şanssız insanların doldurduğu bir küçük afrika coğrafyası.
filmde birleşmiş milletler toplantısında bir gazetecinin 'hutsiler mi tutular mı savaş sebebi? ' sorusu noktayı koyuyor zaten olaya. ismini bile bilmedikleri ırkları birbirine kırdırdılar bir nevi .
1994 nisanında 100 günde 1.000.000 insanın feci şekilde can verdiği topraklar kısaca .
ülkenin en büyük sportif başarısı muhtemelen geçtiğimiz günlerde italya'nın bornio şehrinde oynanan hazırlık maçında (bkz: basketbol) türkiye'yi mağlup etmiş olmasıdır. adamlar maç sonu bizimkilerle * fotoğraf çektirmek için sıraya girmişler, karşılarında idolleri, hayran oldukları adam duruyor belki ama sahada çatır çatır bizimkileri yeniyorlar. dünya sıralamasında sondan 2 ya da 3. sıradalar, yanılıyor da olabilirim ama üç aşağı beş yukarı oralar işte.. türkiye'nin hazırlık maçında lüksemburg, malta veya san marino'ya kaybettiğini düşünün. üstelik de 1 ay sonra yapılacak avrupa şampiyonu öncesi. fatih terim'in bilmem neresinden girilip ebesinden çıkılırdı muhakkak. neyse, entry daha da fazla dışarı taşmadan bitirelim. gerçi, taştı taşacağı kadar ya..
--spoiler--
* 1994 yılına kadar bayan terzi yoktu şimdi var.
* Ülkede tren yok.
* Peynir, zeytin, üzüm, elma, kavun, karpuz, portakal bilinmiyor.
* Çamaşır makinası, buzdolabı yok elektrik süpürgesi yok.
* Zaten elektrik yok, olanı da halkı aşar.
* Şebeke suyu maalesef yok.
* Ekmek yok (çapati denilen yağlı yufka da 2 dolar )
* Ama polise yok yok. Maaşları 300 ile 2000 dolar arasında değişiyor. (Diğer memurların maaşı 50 dolar civarında) Hal böyle olunca da bir polis yanında şoför, temizlikçi, aşçı, bakıcı çalıştırabiliyor.
--spoiler--
Tüm bunları boşverelim şimdi, biz içelim eğlenelim.
haksızmıyım!
