Bu zencilerin eline cenneti versen, orayı da cehenneme çevirirler allah ellerine düşürmesin.
---
Ülkede o zaman yaşayanların %90'ı Hutu, %9'u Tutsi, %1'i ise Pigmeydi. Pigmeler yaşam alanı ve kültür olarak diğerlerinden farklı olsa da, o güne kadar bir arada yaşayan Tutsi ve Hutular birbirlerinden çok farklı görülmüyordu. Afrika siyasetinde yönetici ve yöneten unsurların birbirinden ayrılması prensibini uygulayan Belçikalılar bu politikayı Ruanda için kontrolün elde tutulmasının garantisi olarak gördüler ve bölgede bulunan azınlıktaki Tutsileri, Hutulara karşı desteklemek amacıyla ırka dayalı bazı ayrıcalıklar verdiler. Koloni güçlerine kolaylık olması amacıyla, herkese ırkını gösteren kimlikler dağıtıldı. Tutsi ve Hutuların aslında ortak olan dil-gelenek-etik geçmişleri ve kültürleri yok sayılarak, bir tür yapay ırksal ayrımcılığa başlandı. Belçikalı yöneticiler ayrımcılığı körüklemek amacıyla, işe alımlardan hastane kabullerine kadar bütün kararları ırksal farklılıklara göre almaya başladılar. Bu dönemde Tutsiler, Hutulara göre çok daha iyi yaşam şartlarına ve daha iyi işlere kavuştu.
alıntıdır.
---
Azınlık olan Tutsiler ve barış yanlısı hutulardan oluşan yüz binlerce insanın, hutular tarafından feci şekilde katledilmesi hadisesidir.
Hitler de bir yerde yahudi düşmanlığının altında yatan nedenler olarak; birbirlerini aşırı kollayarak hak etmedikleri zenginlik ve kazanımlar elde ettiklerinden, başkalarının haklarını gasp ettiklerinden bahsediyordu. Mesela bir sanatsal eser sırf üretenler yahudi olduğu için, daha iyi eserler arasından hak etmediği bir ödülü almaktaydı.
Tarihsel nedenlerine bakıldığında, yahudi soykırımıyla örtüşen tarafları olan vahim olaylar bütünüdür.
Kutuplaşmanın giderek arttıgı güzel ülkemizde ders olması gereken olaydır. Ruandaki olaylar bana şuan venezuellanın durumunu hatırlattı zaman geçiyor ama taktik hep aynı.
tarihten çıkarılması gereken en önemli derslerden birisidir. bi toplulukta beraber yaşayan insanları birbirlerinden ayrıştırmaya başladığında ortaya çıkacak sonuçların en feci hali. belçika'nın gazlamasıyla ruandada yaşayan güzel görünümlü ince yapılı insanlara tutsi denirken diğerlerine hutu deniyor. yıllarca az sayıdaki tutsi bu ülkede elit muamelesi görüp önemli pozisyonlarda söz sahibi oluyor, diğerleri ırgat bi nevi. aradan zaman geçiyor ve belçika bu defa karşı tarafı destekliyor. yıllarca ezilmişliğin, hor görülmenin acısını çıkarmak yani öc almak isteyen hutular idareyi ele geçirdiklerinde tutsileri fişlemeye, baskı altına almaya başlıyor. aradaki ipin kopması ise 1 uçağın düşürülmesine bakıyor. dönemin hutu başkanının uçağı başkentte düşürüldükten sonra ipler kopuyor. devlet radyosu devamlı " böcekleri ezin " çağrısında bulunuyor, hutuları kışkırtarak önlerine gelen tutsileri yok etmelerini sağlıyor. bu yok edişler de öyle silahla falan değil, palayla, ucu sivri sopalarla, bıçaklarla yapılıyor. biraz para sahibi olan tutsiler ölümünün silahla olmasını istiyor. ölülere dahi tecavüzler yapılıyor. ryb örgütü(ruanda yurtsevenler birliği) tutsileri kurtarmak amacıyla ülkeye silahla giriş yapıyor ve hutuları bastırmaya başlıyor. bunu gören fransa(!) ruanda'da soykırım söz konusu, hemen müdahale etmeliyiz diyip zaten katleden taraf olan hükumet tarafına silah yardımı yapıyor. bu defa hutular da silahlandığı için daha fazla kayıp yaşanıyor. bu süreçte ne birleşmiş milletler olaya müdahale ediyor ne farklı bi ülke. herkes seyirci kalıyor bilinçli olarak. hatta bm, ruanda'daki 2500 olan asker sayısını bizlik pek bi durum yok diyip 250 ye düşürüyor(10 belçikalı öldükten sonra). 100 günlük bu soykırım ardından ortada ne bi devlet kalıyor bi millet. 94 te başlayan asıl olayların ardından ilk seçimler 99 a kadar yapılamıyor. köy mahkemeleri kurulduğunda suçlular 3 ve daha fazla kişi öldürmüşse köy insafına bırakılıyor, 3 ten azsa yargılanmıyorlar bile. en büyük cezayı alan, hutu kurmaylarından biri bm tarafından yargılanıyor ve 30 yıla mahkum ediliyor. evet koca bi soykırımın en büyük cezası 1 kişinin 30 yıl hapis cezası alması. soykırım sürecinde 800k-1 milyon arası sivil ölüyor. geriye 300-400 bin insan kalıyor. hayatta kalanların 75000 i öksüz kalıyor. 250-500 bin arası kadına tecavüz ediliyor, 20.000 çocuk doğuyor. daha nice felaket tablosu cabası.
nedense bunları okurken aklıma gelen tek şey bizim ülkemizdi.
birçok kadın tecavüz edildiği için ölmüştür.
hutu milislerinin en büyük penislileri seçiliyor ve tutsi kadınlarının en minyonları ile hunharca tecavüz edilip iç kanamadan öldürülmüştür.
hutu milisleri fransa ve belçika tarafından beslenmiş, yorulduklarında tutsilerin aşil tendonlarını keserek kaçmaları önlenmiş sonrasın da ise katledilmişlerdir.
bu olayın bazı faillerinin ellerinde palalar ve ölüm listeleriyle dolaşıp, akşam olunca adeta mesaisi bitmiş gibi katliama ara verdiği ve ertesi sabah işe gider gibi kaldığı yerden devam ettiği gibi detayları okudukça insanın içinin dayanmaz hale geldiği bir insanlık ayıbı.
Herkesin fransa, belÇikayı, bm yi falan filan suÇladığı soykırımdır. Arkadaş hırsızın hiÇ mi suÇu yok? Hutular falan filan sevgi kelebeği mi? Özetle hutu denen insan etine aÇ yamyamların yaptığı bir soykırımdır. Net!
Fransa'nın yol açtığı bir soykırımdır. bir milyon tutsi öldürülmüştür. daha dün olmuştur, 1994 yılında, iletişim çağında. fransa ellerinden kanlar akarken hiç bir sorumluluk yüklenmemektedir. o fransa Türkiye'yi olmamış bir soykırımın faili olarak dünya nezdinde mahkum ettirmek için kıçını yırtmaktadır. Ruanda'ya ses çıkarmayan içine sıçtığım Avrupa parlamentosu da ha keza.
iki yüzlülüğünüze tüküreyim, vicdanınıza sıçayım. aklıma gelen en aklı başında laflar bunlar.
Palalarla insanların öldürüldüğü, öldürmekten sıkılıp tendonlarının kesildiği, köpeklerin insan etine doyduğu katliam. belçika ve fransa başta olmak üzere birçok devlet de sessiz kalarak yüz günde sekiz yüz bin insanın ölmesine sebep olmuştur. Yüz gün diye bir kitap da yazıldı katliamla ilgili.
bundan uzun yillar once aslinda ruanda, tutsiler tarafindan yurutulurken, halkin cogunluguyla da basa gelen hutulari, daha dogrusu hutu devlet baskanini isyanci tutsilerin oldurulmesiyle patlak veren bir soykirim. zamaninda azinlik olmasina ragmen basta olan tutsiler(ki burada pekistirilmek icin irak'in cogunlugunun sii olmasi ama saddam huseyin'in sunni olmasi ornek verilir.) ruanda halkinda yuzde altmis oraninda mevcut gelen hutular basa gelince hircinlasirlar. evet, hutu ve tutsiler bu olaydan once bir arada yasamaktaydi. yani aradaki acik gerilim bundan once de var olmasi bile isi baslatmaya yetti; hutulu baskanin ucaginin dusurulmesi, orduya sahip olan hutularin kafasini bozdu ve yaptigindan neredeyse emin olduklari tutsilere karsi soykirima baslarlar.
eger suclanacak birilerini ariyorsak, hani ille parmakla gostermek gerekiyorsak, fransa veya birlesik milletlerden once, koloni zamaninda bolunmez ruanda'nin olmez halkini iki sinifa ayirip hutu ve tutsi siniflarini yaratan belcika'yi isaret etmek daha mantikli olacaktir. tabii bundan sonrasinda, sadece baris kuvvetlerini oraya gonderen birlesik milletler'in olaydan en az risk alarak(dogallikla) pacayi kurtarmak istemesinden dolayi askerlere birilerini vurma emrini vermemesi, fakat ne yazik ki olaylarin daha da buyumesi ve birlesik milletler'in dunya nazarinda suclu durumuna dusmesi de yapilmis hatalardan. hata olmasa bile gayet sikko bir strateji.
yazilmis ama tekrar edip vurgu attirayim, hotel rwanda bu konuda 10 yil sonra yapilmis en sahane filmdir.
katliam sonrasında kurulan "gacaca" adı verilen halk mahkemelerinde, sadece 3'ten fazla insan öldürenler yargılanmıştır.
fransız yazar jean-christophe grangé'nin şeytan yemini adlı kitabının başlarında bahsetmiş olduğu, dünyanın en acı katliamlarından biri. fransa suçlu olmasına rağmen yazar olayı anlatırken pek buna değinmemiş. okuyan bilir.
bugün bir yahudi soykırımı dendiğinde herkesin kurabileceği en az 2-3 cümlesi vardır. gerek basılan kitaplar, gerek çekilen filmler herkesin o konu hakkında az buçuk fikir sahibi olmasını sağlamıştır. fakat daha yakın tarihli olmasına rağmen pek çok insan bu soykırımı bilmez. hatta çoğu kişi ruanda'nın haritadaki yerini dahi bilmez. bu nedenledir ki, hakkında daha çok film çekilmesi, daha çok kitap yazılması gereken bir soykırımdır bu. batı medeniyetinin alnına sürülmüş kara bir lekedir.
Birbirleriyle kardeş iki kabilenin, ırkın, sen biraz daha beyazsın o daha siyah savaşmalısınız deyip 800.000 insanın ölümüne sebep olan insanlık ayıbıdır. Tabi ki de baş rol batıdır. Vahşettir. Ülkemizde farklı yönlerden benzeri uygulanmaya çalışılmaktadır diye düşünüyorum*
